Nevra Serezli'den tweet sitemi

Çok merak edilen, "Metin Serezli neden tören istemedi?" sorusuna da yanıt veren Nevra Serezli; "kendini sahne üstünde tabutlu görmek istemedi, bu kadar basit. Sahnede o kadar alkış aldıktan sonra öldükten sonra alsan ne olur. Ben de aynı fikirdeyim benim de vasiyetim aynı..." dedi.

Nasılsın sorusunun bugünlerde saçma geldiğini, ayakta durmaya çalıştığını dile getiren Nevra Serezli; dost bildiği birkaç kişinin "tweet" bile atmamasına da sitem etti.

KENDİNİ TABUTTA GÖRMEK İSTEMEDİ

Daha sıhhatliyken bile bir törene gittiğimizde, dönüp durup dururken, "Bana sakın ha bir gün tören yapmayı kalkmayın" derdi. Hep bu lafı söylerdi. Sonra da bir gün yine laf arasında ya ne fena bu sahneye insanlar çıkıyorlar, alkışlanıyorlar, çiçekler kabule edip, konuşmalar yapıyorlar sonra, bir tabutun içinde aynı sahnede bulunuyorlar. İstememe nedenini bu olarak kabul ediyorum. Kendini orada görmek istemedi.

TÖREN İSTEMEDİĞİNİ KARDEŞİME VE OĞLUMA SÖYLEDİ, BENİ ÜZMEMEK İÇİN

Tören istemediğini bana söylemedi. Oğluma ve benim kardeşime söyledi. Bu tip konuların geçmesi beni daha da üzecek diye m düşündü. Bir ara hastanede yattı, kontrol amacıyla. Beni hastane de istemedi. Hep oğlum Selim'i istedi. Sen gelme buralarda çok rahatsız olursun dedi. Ben hep yalvarıyordum geliyorum ne olur diye. Hayır en git eve yat Selim bana bakar diyordu.

KENDİNİ SAHNE ÜSTÜNDE TABUTLU GÖRMEK İSTEMEDİ, BU KADAR BASİT

kendini sahne üstünde tabutlu görmek istemedi, bu kadar basit. İnsanlar bunu herhalde, hayattayken kendini orada hayal edip ben istemiyorum diyor. Öldükten sonra anlamıyordun ki ne olup bittiğini. O kadar çok can dostlarımızın böyle törenlerine gittik ki. Gerçekten çok etkileyici oluyor, çok üzülüyor insan. Dayanılır gibi bir şey değil. Son aylarda kaybettiklerimize okudukça çok üzülüyordu. Erol Günaydın tiyatroya beraber başladığı insan. Onları okuduğu ve ekranda gördüğü zaman hiçbir zaman, bunu dile getirmedi ama, onun içinin eridiğini, aktığını ve çok üzüldüğünü gözlerinden görüyordum. herhalde onu okuyor görüyor ben de böyle diyor olacak diyor. Belki içine kapanıyor. Onların hiç birini dışarı vurmadı.

SAHNEDE O KADAR ALKIŞ ALDIKTAN SONRA ÖLDÜKTEN SONRA ALSAN NE OLUR

Sahnede hayatın boyunca o kadar alkış aldıktan sonra öldükten sonra alsan ne olur, almasan ne olur. Ben de aynı fikirdeyim. Galiba benim de vasiyetim aynı olacak. Çok hak veriyorum.

TÖREN İSTEMEDİ SANSASYON OLDU

Tören istemedi daha büyük bir sansasyon oldu. Bizim haber olmak ya da tartışılmak gibi bir niyetimiz yoktu. İstemediği gün kanallarda sabah programlarında niye istedi niye istemedi diye tartışma konusu oldu. Bu kadar basit bir şey, fazlasını değil azını istiyorsun bunun için tartışma çıkıyor.

GİDİŞATIN KÖTÜ OLDUĞUNU BİZE YANSITMADI

Evlilik yıldönümümüzde ailecek resim çektik. O bana anı olarak kalacak bir resimdi. Bunu kimseye gösterme ama burada iyi çıkmamışım dedi. Hastalığın yüzüne vurduğu ifade ile çıkmak istemedi. Bir aktör olarak çok normal. Ona baktığı zaman kendi morali de bozulacak. Kimseye en ufak bir söz etmedi. Gidişatın kötü olduğunu kendi hissetse bile bize hiç belli etmedi. Bu konu en ufak bile geçmedi.

SON GÜNE KADAR OĞLUYLA FENER MAÇINI İZLEDİ

Vasiyeti olmadı. Ben Metin'in neler istediğini neler istemediğini, nasıl mutlu olacağını biliyordum. Torunlarının onu hasta şekilde görmesini istemedi. Çok küçükler çünkü. Onlara da bir hasta dede imajı vermek istemedi. Biraz daha kötü hissettiğinde çok yanıma gelmesinler beni kötü hatırlamasınlar diyordu Bu küçük detaylarda biz onun neler hissettiğini ya da nasıl bir gidişatın olduğunu anlıyorduk. Dramatik konuşmalar hiç biz zaman geçmedi. Son güne kadar oğluyla fener maçını seyretti. Çok güzel günleri oldu. Son birkaç gün biraz kötü oldu ama Şuuru hep yerindeydi. Hiç saçmalamadı.

HASTALIĞINI ÖĞRENİNCE 'HAY ALLAH' DEDİ...

Hastalığını öğrenince, "hay Allah ya niye oldu bu şimdi" dedi. Bize hiç belli etmedi, hiç moralini bozmadı. Doktorlara çok güvendi. Ama hastalık kendi bildiği yönde ilerliyor, yapacak hiçbir şey yok.

45 SENE DİDİŞTİK, NE O DEĞİŞTİ NE DE BEN

45 sene böyle geçti. Ben onu kontrol etmeye çalıştım o beni kontrol etmeye çalıştı. 45 sene didişti. Ben istediğimi yaptırmaya çalıştım, o istediğini yaptırmaya çalıştı. Ne o değişti, ne ben değiştim. İkimiz de değişmedik. Zaten eşler hiç birbirlerini değiştirmeye çalışmasınlar. Benim en büyük tavsiyem bu olur. İstesen de değiştiremiyorsun. Mühim olan o senin mutlu olmadığın, sana keyif vermeyen taraflarıyla geçinmeyi öğrenebiliyor musun.

ESKİDEN SİNİR OLDUĞUM TARAFLARI, NE TATLIYMIŞ...

Ben onun eskiden sinir olduğum taraflarına, tutturukluklarına, hiçbir şeyi değiştirmek istememesine, her yere geç kalmasına kızardım sinirlenirdim hep hadi hadi, hahi hadi derdim. Şimdi ne tatlıymış ya, iyi yapmış diyorum. Onun karakteri o niye değişsin ki. O da beni değiştiremedi. Ben de her zaman bildiğini yapan bir insan

ACI GEÇMEZ...

Acı geçmez. Acı geçmiyor. Özellikle çok anın varsa geçmiyor. Sabah uyandığım andan itibaren sesi kulaklarımda çınlıyor. Zamanla rahatlayacaksın diyorlar. Yıllar geçince en büyük acıları bile insan tolere edebiliyor, unutabiliyor diyorlar. Herhalde öyle olacak ama hiçbir şekilde özlem bitmeyecek. O kadar çok anı ki.

METİN SEREZLİ'NİN TAKLİDİNİ YAPARAK, ŞİMDİ BU YAYINI İZLESEYDİ...

Buraya gelirken, şimdi normal zaman olsa Metin "kaçta başlayacak, ben banda basayım kaçırmayayım" der ben de ona 18:15 Metin diyince "olsun sen gittiğin an oradan bana telefon et. Tam başlarken yine bana mesaj at. Olur ki gecikir, olur ki erken girer. Bunu ben 45 senedir biliyorum. Bu değişmeyecek. Doğal olarak buraya gelirken buna hüzünleniyorum. Şimdi olsaydı arada mesela, bastın değil mi banda. Bastım. Nasıl gidiyor? İyi iyi, çok güzel. Konuşma güzel, görüntün güzel devam et. Hep bunlar vardı hayatta. Bunların eksikliği şimdi...