ODTÜ’deki mezuniyet töreninde Türkiye Cumhuriyeti Başkanı Erdoğan’a hakaretler içeren pankartları taşıyanlar tutuklandılar; cezaevine gönderildiler. Türk Ceza Kanunu’nun gerektirdiği işlem yapıldı.

Bunlar, kendilerini “solcu” olarak adlandıranlar! “Biz solcuyuz” diyorlar, ama son dönemde genellikle emperyalizmin değirmenine su taşıyorlar. Geçmişte de ciddi çelişkiler içindelerdi. Üniversiteye yerleşen Marksist-Leninist oluşumlar, işçi düşmanlığı yapıyorlardı. Sözde “proleterlerin haklarını savunduklarını” iddia ederken, üniversitedeki işçilere sövüyor, onları dövüyor ve katlediyorlardı…

Madem yeri geldi, o eski defterleri karıştıralım. Biraz ODTÜ’deki insanın tüylerini diken diken edecek işçi düşmanlığından bahsedelim:

Yıl 1977…

Hasan Tan rektördü. Akademik takvim başlamadan önce Mart ve Nisan aylarında ODTÜ’ye 400’e yakın işçi alındı. Okul açılır açılmaz da saldırılar başladı. Çünkü, alınan o işçiler, üniversitedeki Marksist yapıya uygun değildi. Hepsi milletle aynı değerleri paylaşan temiz ve inançlı Anadoluçocuklarıydı.

Bazıları çalıştıkları atölyelerde öldürülesiye dövüldü.

Bazıları namaz kılarken saldırıya uğradı.

Yüzlerinde ve vücutlarında sigaralar söndürüldü.

Marksist-Leninist kız öğrenciler, bazılarının etraflarını sarıp, erkeklikleri ile ilgili hakaretler ettiler. Belden aşağı ifadelerle aşağıladılar.

Dayanamadı o işçiler. Bir kısmı ekmek parasından vazgeçip üniversitedeki görevinden ayrıldı. Sayı 300’e kadar düştü.

***

Hasan Tan’ın rektörlükten ayrılması ile birlikte silahlı saldırılar başladı. İskender Öksüz ve Atilla Özmen’in ODTÜ Rektörlüğüne vekâlet ettiği dönemde kanlı Bahçelievler Saldırısı gerçekleşti. ODTÜ’den çıkan servis aracı takip edildi. Bahçelievler’de indirdiği işçiler, 7. Cadde’nin girişinde otomatik silahlarla tarandı. Bilgi İşlem Merkezi’nde mühendis olarak çalışan Muhittin Canlıer, Hasan Hüseyin Sanlı ve Remzi Kütükçü isimli mühendisler katledildi.

Hepsi fakir ailelerin çocuklarıydı. Aileleri büyük fedakârlıklarla okutmuştu onları. Muhitin Canlıer’in babası at arabacısıydı. Tek suçları ekmek parası uğruna ölüm tehditlerine direnmeleriydi!

Ramazan Turan ise düz işçiydi. O da Samanpazarı’nda servisten indikten sonra silahlı Marksist-Leninist militanlar tarafından başından vurularak katledildi.

Yetmedi, bu kadarla da kalmadı. ODTÜ bir “kurtarılmış bölge” haline getirilmeye çalışıldı. İdari İşler Müdürü Ünal Sümer odasında kurşunlandı. Evrak Müdürü Baha Yalım bombalı saldırıya uğradı.

Üniversitede pek çok yere bomba konuldu.

İşçi servisleri, Ankara’nın çeşitli bölgelerinde defalarca kurşunlandı. Bu yüzden de işçiler her gün farklı bir güzergâhtan evlerine gitmek zorunda kaldılar.

***

Devlet, terör yuvası haline gelen ODTÜ’yü gerçek anlamda bir eğitim merkezine dönüştürmek için çok uğraştı…

MİT, oradaki silahlı komünist yapılanmaya karşı adeta bir karargâh oluşturdu. 1980 öncesi silahlı Marksist-Leninist örgütlerle mücadelede en önemli isim olan MİT Komünist Masası’nın başındaki A.V.G, ODTÜ’de görevlendirildi. Üniversitenin Genel Sekreterliği görevine getirildi.

Ama olmadı…

Silahlı ve bombalı saldırılar devam etti.

Devlet o dönemde ODTÜ’deki işçi düşmanı silahlı örgütlerle baş edemedi. Sonunda, baskılar ve silahlı saldırılar yüzünden 300 civarında işçi üniversiteden ayrılmak zorunda kaldı. Sözde işçi hakkı savunucusu olan Marksist-Leninistler o işçilerin tamamını ekmeğe muhtaç etti.

ODTÜ’de bugün de benzer olaylar yaşanıyor. “Demokrasi” ve “özgürlükler” adına sözde söylemlerle milli iradeye karşı bir savaş veriliyor. Mezuniyet töreninde halkın seçtiği Cumhurbaşkanı’na karşı eylemler düzenlenip, ağır hakaretler ediliyor.

CHP ise bu eylemleri yapanları savunuyor!

Maalesef CHP geçmişte de ODTÜ’deki işçi düşmanı Marksit-Leninist öğrenci yapılanmalarının arkasında duruyordu!

***

Biz geçmişte, kanun hâkimiyetinin kaybolmasının acılarını çok yaşadık. Bunun en çarpıcı örneklerinden biri de kan ve acıyla dolu ODTÜ’deki 1977-1978 olaylarıdır!

Olayların perde arkasını bilmeyenler, bilse de unutanlar var elbette. ODTÜ’de son yaşananlar üzerine, yeri gelmişken bilinsin ve hatırlansın diye bunları yazdım!