Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, dün, yüzde yüz yerli otomobili 4 yıl içinde piyasaya sürme hedefiyle yola koyulan 5 babayiğitin isimlerini ve şirketlerini açıkladı.

Davetli olarak gittiğimiz Beştepe Külliyesi’nde Cumhurbaşkanının konuşmasını dinlerken bir isimden ilk defa söz ettiğini fark ettik.

Nuri Killigil.

Önce, Erdoğan’ın bu ismi gündeme getirdiği bağlamda sarf ettiği sözlerine bakalım:

“Aradan 60 yıla yakın bir süre geçti ve biz merhum Nuri Killigil’in silah ve cephane konusunda ulaştığı seviyeye daha yeni yeni geliyoruz. Bu soruyu kendi kendimize sormamız lazım. Dünya standartlarında yerli piyade tüfeğimizi, yerli tabancalarımızı, yerli füzelerimizi, diğer sanayi ürünlerimizi henüz yeni yeni ticari düzeye ulaştırabildik.”

Erdoğan konuşmasında geçmişten iki örnek daha verdi.

Nuri Demirağ’ın uçak fabrikası projesinin görünürde uçaklardan birinin test uçuşu sırasında düşmüş olması ve yine hikayesi 60 yıl öncesine giden Devrim otomobilinin görünürde yakıt konmadığı için deneme seferinde yolda kalması.

Bu örnekler niye hatırlatılıyor?

Bunun çok basit bir yanıtı var.

Zamanında Türkiye’nin bu tür işleri yapmasına izin verilmediği için.

İçinden geçtiğimiz süreçte Türkiye’nin verdiği mücadeleyi tanımlarken bu tür konuları pas geçerek bir yere varamayız.

Aksine ‘Beka mücadelesi’ ya da ‘Bağımsızlık mücadelesi’ diye tarifi yapılan kavganın bu konularla tam göbekten bir bağı var.

Neden derseniz, mesele, olmak ya da olmamak meselesi.

Ülkenin Cumhurbaşkanı,  bu meseleleri yakın tarihten referanslarla gün aşırı gündemde tutuyorsa, bu, kendi ayakları üzerinde durma çabası ile buna müdahale etmek isteyenler arasında süregiden kavganın da adını koymak anlamına gelir.

Bu kavgayı ekonomik bir dille anlatmamı isterseniz, şöyle diyebilirim:

Türkiye’nin orta gelir tuzağından çıkıp gelişmiş ülkeler seviyesine çıkma mücadelesi ile, ülkenin bire üç büyümeyle sonuçlanan 15 yıllık kazanımlarını geri püskürtüp 1990’lı yılların Türkiye’sine döndürme, kişi başına milli gelire 2,3 bin dolar seviyelerine düşürme çabalarının kavgasını yaşıyoruz.

Erdoğan’ın dün tekrar ettiği ‘tabanca örneği’ bile meselemizi anlatmaya yetiyor.

ABD’den korumalar için parasını ödeyip 1500 tabanca istiyorsunuz, Kongre engelliyor diye bunu elde edemiyorsunuz.

Türkiye 4,5 senedir Orta Gelir Tuzağını yaşayan bir ülke.

Yüksek gelir seviyesine ulaşmanın kriterleri de belli.

Yine Erdoğan’ın tabiriyle tasarımda, markalaşma da ve yüksek teknolojide var iseniz bu mümkün olabiliyor.

Bu noktada şu tür sorular sorabiliriz:

Türkiye kendi imkanları yetmediği için mi bu tuzaktan kurtulamıyor?

Yoksa, bunu istemeyenlerin paçalardan tutarak bunu engellemeye çalışması nedeniyle mi?

İkisi birden diyebiliriz.

Ama ilki için nerede eksiğimiz var sorusunu soracaksak, ikinci soru için de yüksek farkındalık ile hareket etmemiz gerekir.

Şunu da ekleyelim:

Erdoğan’ın, Nuri Demirağ’dan, Nuri Killigil’den, Devrim otomobilinden söz ederken yaptığı vurgu, zamanında bunların kasıtlı bir şekilde ‘yaptırılmadığı’ vurgusuydu.

4 yıllık bir süre içerisinde prototipi hazırlanıp ticari satışlara hazır hale getirilmesi hedeflenen yerli otomobilin serüvenini bu minvalde dikkatli bir şekilde izlemek gerek.

Bu sürecin başarılı bir şekilde götürülüp neticeye bağlanması, zamanında darbeler dahil her türlü enstrümanı devreye sokanlara karşı, “Bu defa başaramadınız” mesajını vermekle eşdeğer bir mesaj olacaktır.

Söyleyeyim.

Asıl babayiğitlik de bu olacaktır.