Rabbimiz, rahmet ve mağfiret ayı olan Ramazan’da yaşayanlar için bir fırsat daha sundu. Müslümanlar bu ayda feyiz ve bereket dolu Kur’an-ı Kerim’i daha fazla okumaya, anlamaya, değerlendirmeye ve hayatını ona göre tanzim etmeye ve daha fazla murakabeye zaman ayırmaktadır. Bundan dolayı Kur’an ile ülfet kurarak okumalıyız. Kur’an-ı Kerim’i okurken Allah ile muhatap olduğumuzu unutmamalıyız. Meali ile birlikte okumalıyız. Bu okuma ile ya bir emri yerine getireceğiz yahut yaptığımız bir yanlışı düzelteceğiz. Onun için yüreğimiz ve kalbimizle okumalıyız. Ailemizde, toplantılarımızda Kur’an-ı okuyup müzakeresini, murakabesini ve hayatımıza uygulamasını yapmalıyız. Tefekkürü olmayan bir okumada hayır ve bereket yoktur. Kur’an’la bütünleşmeyen bir hayat ölü bir hayattır. Su ile yağmur ölü/kuru bir toprağa nasıl hayat veriyorsa, dirilişimiz için Kur’an’la hemhal olmamız, buluşmamız, ilişkimizi tazelememiz ve aramıza mesafe koymamamız gereklidir. Ramazanla ilgili Kur’an ne diyor, Peygamberimiz Ramazan’ı nasıl değerlendirdi? Bütün bunları okuyup uygulamak bizim Allah’a olan kulluk görevimizdir. İşte bunun için Ramazan anlamlı ve büyük bir fırsattır.

Yıllardır ve hâlâ; “Kardeşim, gözünü aç. Hangi çağda yaşadığımızı bir gör. Eller dijital çağı yaşarken biz ne ile uğraştığımıza bir baksana! Din ayrı; bilim, siyaset, ekonomi ve yönetim ayrı. Din ile devlet işini birbirine karıştırmayalım. Camine git namazını kıl ve işine bak,” diyorlar. Ülkemiz ve İslam dünyası uzun süre böyle bir fay hattını ve kırılma anını yaşadı. Eğitim ve öğretimi, kültürel hayatımızı, yaşam tarzımızı bu perspektiften tanzim ettiler. Fakat devlet eliyle fitre, zekât ve kurban derilerini topladılar. Vergilerin kutsallığından bahsettiler. Bugün hayatımızdan çok şey değişmemiş olsa da en azından düne göre daha farklı bir düzlem içerisinde seyir defteri devam etmekte ve kendimizi daha fazla ifade edebilmekteyiz. Bu bakımdan kendi toplumsal ve siyasi hayatımızda bir takım hata, yanlış ve kayıplarımızı büyütüp zafiyet meydana getirmenin değil, daha çok bütünleşip, kaynaşmanın ve yardımlaşmanın zamanıdır, bu ay.  Ancak inancımız, idealimiz ve değerlerimizden asla fedakârlık yapmayacağız. Allah’ın sarsılmaz ipine sımsıkı sarılacağız, dağılıp parçalanmayacağız. Eleştirilerimizde ötekileştirici, itici ve ayrıştırıcı dili terk edeceğiz. Öfke, sinir, yalan, hile, sahtekârlık ve aldatmaktan şiddetle kaçınacağız. Gıybet ve dedikoduya ebediyen kulağımızı, kalbimizi ve hayatımızı kapatalım. Takva elbisesini bir daha çıkartmamak üzere giymeliyiz. Allah’ın kitabına dürüst ve samimi yaklaşalım. Kur’an’dan faydalanmanın yolu şeytan ve dostlarından uzak durmakla mümkün olur. İslam’dan uzaklaşırsak kalbi duyarlılığımız azalır, paslanır ve kaskatı kesiliriz.

Evlenme, boşanma, akrabalık, sosyal, ekonomik, kültürel ve siyasi ilişkilerimiz, doğruluk, adalet, hakkaniyet, edep, hayâ, kul hakkı, haram, helal vb. bütün alanlarda Kur’an-ı Kerim’in emirlerini ve Peygamberimizin hayatını ölçü edinmeliyiz. İşte bu takdirde Rabbimiz, üzerimize rahmetini ve bereketini sağanak sağanak indirir. “Kemiklerine kadar iman dolu Ammar gibi olmak” varken neden Ebu Lehep gibi inkârcı ve zalimlerden olalım. “Bu Kur’an,  bir öğüttür, dileyen kimse ondan öğüt alır.” İnsan, teneffüs ettiği havayı, içtiği suyu, kullandığı toprağı, güneşi ve yiyeceklerimizi kim yarattı, bir baksın? Sadece alıp verdiğimiz nefes için Allah’a şükretsek yine O’na teşekkürümüzü eda edemeyiz. Ey insanoğlu! Allah, sana bunca nimetleri vermiş, yetiştirip büyütmüş, yüksek makam ve mevkilere eriştirmişken, seni Rabbine karşı küstahlık etmeye, inkâra sürükleyen şey nedir? Niçin sayamayacağımız kadar nimetlerin hakkını vermiyorsun, teşekkürü bir borç bilmiyorsun, edep ve hayâda kusur ediyorsun. O’nun emir ve yasaklarını hiçe sayıyorsun? Bütün bu nimetlerden faydalanıp da inkâr edenlere: Allah, “Size ne oluyor?” “O canı çıkası insan, ne nankör şeydir.” Allah’ın kitabından yüz çevirenler, nankör ve zalimdirler. “O gün bir takım yüzler de tozlanmış ve onları karanlık bürümüştür. İşte bunlar inkârcı olanlar ve Allah’ın buyruğundan çıkanlardır.” Yüzlerini hüzün ve karanlık bulutları kaplamış, zillet ve keder karanlığı örtmüştür. “Onlar inkârcı ve asi kimselerdir.” İman lezzetinden nasibini almamış, haramlarla ve şeytanlarıyla iç içe hayat süren kimselerin ebediyen kalacakları yer cehennemdir.

“Kim iman eder, sâlih bir amel işlerse, Biz ona yepyeni bir yaşam bahşederiz,” diyor Rabbimiz. Özellikle bu ayda ve her zaman rahmet ve merhamet iklimine gireceğiz ki rahmet olunalım ve merhamet edelim. Rahmet ve merhamet insanlardan kirleri, zülüm ve haksızlıkları silip süpüren iki sığınak. İki büyük iklim ve İki büyük teslimiyet pınarı. Tam ve mutlak teslimiyet Allah’a dır. Hakların ve sorumlulukların tek tek belirlendiği Allah’ın kitabı Kur’an’a teslimiyet. Cehennemin karanlığından Cennetin aydınlığına teslimiyet. “O gün bir takım yüzler aydınlıktır. Gülmekte ve sevinmektedirler.” İşte bu kimselerin ebediyen kalacakları yer Cennettir. Merhamet, Allah’ın insanlara bir armağanıdır. Merhamet, Allah için, insanlık için zulümle, sömürüyle, cinayetlerle, yalan, hile, sahtekârlık, hırsızlık ve adaletsizlikle savaşmaktır. Merhametli insanın dünyasında; kin, nefret, hakaret, küfür, saptırma, haset ve cimrilik yok, güzel ahlak, edep, hayâ, irfan, ihsan, namaz, oruç ve yoksula yardım onunla kardeştir. Felce uğramış merhamet ruhunu yeniden inşa etmeliyiz. Zira toplum merhamet ruhuna muhtaçtır. Mübarek Ramazan bunun için en büyük bir fırsattır. Ne mutlu bu fırsatı hakkıyla değerlendirenlere…

Vesselam.