Fransa’da halk ayaklanmasının perde arkasında ne var? Sebep Avrupa Ordusuyla sınırlı mı yoksa Avrupa Ordusu buzdağının sadece görünen yüzü mü?

 

Öncelikle Fransa Cumhurbaşkanı Macron’dan başlayalım. Macron Cumhurbaşkanı olmadan önce Rothschild’lerin bankasında çalışıyordu. Fransa’da siyaset sahnesine sürüldü. En önemli rakibi olan François Fillon’du. Fillon yolsuzluk iddialarından darbe alınca önü açılan Macron 2017’deki seçimi kazandı.

Yaygın görüş Macron’un arkasında hanedanların olduğu yönünde. Şayet böyleyse bugün Fransa’da Macron’u hedef alan hükümet karşıtı gösteriler, küresel güçleri yönlendiren hanedanlar arası bir çatışmanın yansıması olabilir.

 

O güçler bir değil bir çok noktada gerginlik halindeler.
Bunların başında Avrupa Ordusu meselesi geliyor. NATO’ya alternatif Avrupa Ordusu fikrinin mimarı Fransa. Peki Fransa neden böyle bir orduya ihtiyaç duyuyor?

Fransızlar Suriye başta olmak üzere Ortadoğu’da ve Afrika’da askeri anlamda Amerika’nın çok gerisinde. Suriye’de Amerika PYD terör örgütünün yanında saf tutarken Fransızlar da Münbiç’e askeri çıkarma yapmışlardı.

Fransızların Suriye’de özellikle de enerjiyi Akdeniz’e ulaştırma noktasındaki politikaları Amerikan duruşundan farklı değil. Bu bölge iki ülkenin rekabet alanı konumunda.

Akdeniz’e gelince. Doğalgaz rezervlerinin paylaşımında Fransız Total ile Amerikan Exxon Mobile şirketlerinin karşı cephelerde saf tuttuklarını görüyoruz.

Asıl rekabet bölgesi ise Afrika.
Bu coğrafyada Fransızların 14 sömürgesi var. Yarım asırdır hala Fransızlara haraç veren bu ülkelerin askeri politikaları da Paris’ten yönetiliyor. Ancak Amerikan merkez kuvvetler komutanlığı CENTCOM’un Afrika’daki konumlanması Fransızların rahatını kaçırdı diyebiliriz.

Meseleye bu pencereden bakınca da Fransa’nın ısrarcı olduğu Avrupa Ordusu PESCO’nun aslında NATO’ya karşı değil de Amerika’nın Afrika ve Ortadoğu’daki askeri kolu CENTCOM’a karşı bir hamle olduğunu var sayabiliriz.

Fransa 2016’da yenilenebilir enerji kaynakları için Afrika’ya 2 milyar dolar yatırım yaptı. Bu proje Avrupa için hayati önem taşıyor. Proje hali hazırda devam ederken Amerika ve İsrail’in Afrika’daki atılımları da Fransızlar için can sıkıcı hale geldi.

MACRON’LA VELİAHT PRENS KAŞIKÇIYI MI YOKSA ALİ BONGO’YU MU KONUŞTU?
Gabon bir Fransız sömürgesidir. Hani şu 24 Ekim’de Suudi Arabistan’daki Çöl Davosuna katılıp uzun süre ortadan kaybolan Cumhurbaşkanı Ali Bongo’dan misal verelim. Elmas başta olmak üzere bir çok yeraltı zenginliğine sahip olan Gabon, sömürgesi olduğu Fransa’nın yanı sıra Amerika ile İsrail’in de göz bebeği bir ülke haline geldi. Ali Bongo’nun Riyad’da alıkonulmasının bu çıkar çatışmasının bir sonucu olduğu iddiaları var.

Macron’un geçtiğimiz Cumartesi günü Suudi Arabistan veliaht Prensi Muhammed bin Selman’la G20 zirvesindeki sohbetinde mikrofonlara bazı diyaloglar yansımış, konuşulan konunun Kaşıkçı cinayeti olduğu öne sürülmüştü.

Macron’la veliaht Prens’in bahsettikleri mesele Kaşıkçı mıydı yoksa Gabon Cumhurbaşkanı Ali Bongo mu? Zira Ali Bongo o görüşmenin 3 gün sonrasında eski bir Fransız sömürgesi olan Fas’ta ortaya çıktı.

Bongo’nun Riyad’da ortadan kaybolması akıllara geçtiğimiz yıl Lübnan Başbakanı Saad Hariri’nin de Riyad’da alıkonulmasını getirmişti.
Hatırlayın o sürece de müdahale eden ülke Fransa’ydı.
Fransa Cumhurbaşkanı Macron, Hariri’yi Riyad’dan alıp Beyrut’a göndermiş, birkaç hafta sonrasında ise Lübnan Doğu Akdeniz’deki doğalgaz rezervlerindeki sondaj projesini Fransız firması Total’e vermişti.

Kısacası Akdeniz ve Afrika coğrafyası, Amerika ile Avrupa’nın rekabet alanı haline geldi ve ittifaklarla ilerleyen bu rekabet iyice kızışıyor.
Bugün Fransa’da yaşanan olayları illa Trump’lı Amerika ile Macron’lu Fransa arasındaki kavga olarak okumak yetersiz kalabilir.
Onları Beyaz Saray ve Elysee’de kimler destekliyor, Afrika ve Ortadoğu politikalarına kimler yön veriyor en önemlisi bu projelerde oluşan pastadan kimler aslan payı alıyor ya da alamıyor, bunlara da odaklanmakta fayda var.