Muzaffer amcanın 50 yıllık deri hikayesi

Ailesiyle köyde yaşayan Muzaffer Horoz, 15 yaşındayken 1970 yılında babası tarafından Eskişehir'de bulunan bir terziye çırak olarak verildi. Ustasının yanında yaklaşık 10 yıl çalıştıktan sonra askere giden Horoz, geldikten sonra deri giyim üzerin kendisine ufak bir dükkan açtı. Aradan geçen 40 yıl sonra Horoz, mesleğin sonuna doğru geliyor. Bir çırak yetiştiremediği için üzgün olan Muzaffer amca, mesleğin 20 yıl içinde biteceği için üzgün. Ufak ama 40 yıla şahitlik etmiş olan dükkanıyla özdeşleşen Horoz, özel olarak deri mont diktirmek isteyenlerin yine vazgeçilmezi oluyor.

“Toplamda 50 yıldır bu işle uğraşıyorum”

Dericilik, deri mont imalatı yapan ve yarım asırlık usta olan Muzaffer Horoz, “Ben köylü çocuğuyum. İlkokulu köyde bitirdim daha sonra okuyamadım. Babam çiftçiydi. Çıraklık okulu sınavlarına girdim fakat yeterli puanı alamadığım için olmadı. Öğretmen okulu sınavları da olmadı. Babam, ben 15 yaşındayken buraya getirdi. 1970 yılında çırak olarak başladım. 1980’e kadar çıraklık, askerlik ve kalfalık ile zaman geçti. 1 Ocak 1980’de burayı açtım. Toplamda 50 yıldır bu işle uğraşıyorum” dedi.

“Ben bu işi en fazla 10 sene daha yapabilirim”

Eskisi gibi deriye talep olmadığını belirten Horoz, “Deri işi iyiydi tabi önceden. Çalışıyorduk. Fakat sonradan Çin malları işe dâhil olunca sektör çöktü. Boyası, tadilatı az az devam ediyor. İşler şu zamanlarda iyi değil. Piyasanın durumundan da kaynaklı tabi böyle olması fakat düzeleceğini umut ediyorum. 1 Aralıkta 65 yaşına girdim. Ben bu işi en fazla 10 sene daha yapabilirim. Ben mesleğimi severek yapıyorum. Müşteri bana getirir. Ben modelin çizimini yaparım, deri üzerinde uygularım ve montu hazırlayıp müşterime teslim ederim” ifadelerini kullandı.

“Bundan 10 veya 15 sene sonra deri ustası kalmayacak”

Meslekî anlamda tek derdi yetiştirecek çırak bulamamak ve mesleğin yok olmasından tedirgin olan yarım asırlık derici Muzaffer Horoz, “Şimdi çırak yetişmiyor. Eskiden çocuklar okuyamadığı zaman baba çocuğun kolundan tutar bir yere götürüp bırakırdı. Eğitilmesi ve iş öğrenmesi için bir ustanın yanına teslim ederdi. Benim babam da beni o şekilde getirdi. Meslek öğrendim. Ustalarımızdan Allah razı olsun. Şimdilerde ise çırak yok. Eskiden geliyordu çırak. Şimdilerde ise herkes okuyayım iyi yere geleyim diyor. Fakat sanatı kimin yapacağını kimse düşünmüyor. Şimdiki gençlerin gözü doyumsuz oluyor. Önce az olacak daha sonra çok olacak. Bundan 10 veya 15 sene sonra hiç kimse deri ceketini, montunu getirip bir ustaya veremeyecek. Sanatkâr yetişmiyor, yok. Şimdi bizler kapatıp gittiğimizde kimse kalmayacak” diyerek kaygılarından bahsetti.

“Bizden alınan deri mont 15 yıl kullanılıyor”

Piyasadaki sunî deri montların insanları yanılttığını ve gerçek deri olarak satıldığını belirten Horoz şu ifadeleri kullandı:

“Artık çok az iş var. Boya, tamir gibi işler az oluyor. Çalışıyoruz ama eski işler yok, çok değişti. Bizden alınan deri mont 15 yıl kullanılıyor. Fakat dışarıdaki suni deriden montlar naylondan yapılıyor. O ürünler en fazla 2 sene kullanılabilir. Bizdeki montlar 750 lira ile 1500 lira civarında fakat mağazadaki suni deri montlar 250 lira. İnsanlar alır eskitirim 2 sene sonra tekrar alırım düşüncesiyle yaklaşıyor. Bu suni deri montları bize tamir ettirmek için getiriyorlar. Fakat üstü soyulduğu için tamiri olmuyor. Çünkü deri değil. Tamiri yapılamaz.”