Önce yaralayan sonra saran şiirler

“Yol”, “zaman”, “modernizm”, “tabiat”, “insan”, “aşk”, “ayrılık”, “gurbet”, “vuslat” ve “varoluş” gibi kavramların yörüngesinde seyreden şiirler kalabalıklar içindeki insanın yürek yalnızlığına okuyucuyu davet ediyor. 

Şairin önce yaralayıp sonra merhem süren şiirleri şifa olur çağın yenik düşmemek için savaşan insanına. Okuyucuya huzur veren naif kelimeler onları geçmiş ile bugün arasında yolculuğa çıkarıp, kendisiyle hesaplaşma dahası kelimelerle terapi olma ümidiyle dokunuyor okuyan yüreklere.  Öyle ya! Kelimeler şifadır. Çünkü kelâma ve meramı ifadeye imkân veren temel yapı taşlarıdır, kelimeler… Unutmamak gerekir ki, "Kalem kelâma döner, kelâm insana...", "Kalem bir yazar, kelâm edilsin diye / Ve yazılı olan kader..."