'Biz irticacı değiliz' ama onlar bilmiyor

Fişlenen sitelerin listesi yayınlandığında içimde safça bir umut taşıdım. Bir yetkili  çıkacak ve ‘Bu haberler TSK’yı yıpratmak isteyen odaklar tarafından üretilmiş, asimetrik psikolojik bir harekatın ürünüdür. Hayal ürünü bu listeler gerçek değildir’ demesini bekledim.
 
Ama hayallerim TSK’nın düzenlediği basın toplantısıyla suya düştü.
 
Ne oldu toplantıda. Dediler ki ‘Evet fişlemeyi yaptık. Hem de Başbakanlık emriyle’… Haydaaaa… Çık işin içinden. Hem de Başbakanlık emriyle. Başbakanlık diyor öyle bir emir yok, Genelkurmay diyor 2000 yılında, Başbakanlık diyor o yılda da yok… Genelkurmay diyor (…) Bir şey demiyor. Tam bir garabet.
 
Neydi fişleme ‘İrticayla Mücadele Eylem planı’ kapsamında ‘İrticai’ faaliyet gösteren siteleri tespit etmek. Tespitten sonra ne yapılacağını çok merak ediyorum. Eylem planının bir sonraki aşamasını bilen varsa, bir zahmet bilgilendirsin.
 
Şöyle bakalım ‘Terörle mücadele eylem planı’ çerçevesinde ‘terörist’ siteler tespit etmekle bu yapılanan hiçbir farkı yok. Sonuçta iki durumda da düşmanı tespit ediyorsunuz.
 
TSK’nın mücadele etmesi gereken sorunun unsurlarından biri de biziz. Haber 7 bir düşman olarak tespit edilmiş.
 
Şaka gibi ama değil. İnsan ciddiye almak istemiyor ama ciddi. Yarın öbür gün birileri bu listeyi ciddiye alarak soruşturma açsa, gelip ofislerimizi bassa ne yapacağız?
 
Editör arkadaşlarla bu konuyu ayak üstü konuştuk. Kimse 'irticacı' fişlemesini üzerine alınmıyor. Kendilerinin irticacı olmadıklarından o kadar eminler ki iddiaları da ciddiye almıyorlar. Haklılar da... Ama onların irticacı olmadığını fişleyenler bilmiyor. Sorun da bu zaten.

Açıkçası bu yaklaşımı çok doğru bulmuyorum. Başta Genel Yayın Yönetmemiz Ünal Tanık'ın bu konuya değinmesini, editör arkadaşların ortak bir tepki göstermesini beklerdim.  Ben mi büyütüyorum bu konuyu acaba? Bu kadar önemli bir şey değil mi Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından mücadele edilecekler listesine konmak. Garip bir durum!

Bir gazete bu konuyla ilgili haberi verirken ‘kategorilerini beğenmediler’ gibi bir başlık atmıştı bazı sitelerin fişleme itirazına.

İki noktaya itiraz ediyorum, bir kurum görev ve yetki alanını aşarak Haber 7’yi mücadele edilecekler kategorisine koymuş. Habercilik kriterlerine uyarak yayın yapan bir kuruluşun ‘irticacı’ diye fişlenmesine karşıyım bu bir.

İkincisi ve en önemlisi, fişleme yapan zihniyete, fişlenenlerin ve fişlenmeyenlerin demokrasi adına topyekun karşı çıkmaları gerektiğini düşünüyorum. Ve ses çıkarmayanların durumdan rahatsız olmadıkları gibi bir sonuç çıkıyor.
 
Sanal linç

Haber 7’nin kendine özgü köşelerinden biri olan ‘Uzaklardan Mektuplar’ı biliyorsunuzdur. Ben bu köşeyi keyifle takip ediyorum. Özellikle ABD’den yazan Cemal Demir’in yazılarını bir solukta okuduğumu söyleyebilirim.
 
Bulundukları ülkeden anekdotlar aktaran da oluyor, ülkedeki Türklerin sorunlarına değinenler de. Her çeşit var anlayacağınız.
 
Almanya’dan yazan genç bir arkadaşımız da var: Zehra Yavuz. Son yazısı oldukça ses getirdi. Zehra Yavuz’un son yazısının başlığı‘Türkiyelilere yaranamadık’  Kendi penceresinden şiirsel bir anlatımla Almanya’da yaşayan Türklerin Türkiye’ye bakış açısını dile getirmiş yazar.
 
Eleştiriler üslup, dil gibi konular üzerine yoğunlaşmış. Üslubunu beğenirsiniz beğenmezsiniz, kalemi güçlüdür zayıftır. Bunlar kişisel değerlendirmeler. Uzaklardan Mektuplar’ın amacı yurt dışında yaşayanların seslerini duyurmaları için bir platform oluşturmaktı.
 
Zehra Yavuz da kendi sesini böyle duyurmayı tercih etmiş. Ancak bir kısım okur bundan rahatsız olduğunu pek de şık olmayan bir yöntemle belirtti. 
 
İki gün içinde iki mail adresinden 10 bin 500 mail geldi.
 
Medya Gençlik adıyla bir mailden 5 bin 300 adet mail geldi. Maillerin hepsi aynı içerikte. Hakaretlerin de yer aldığı mail yazıyı ve yazarı eleştiriyor. Tabi eleştirilerden payını Haber 7 de alıyor.
 
Ardından Doğru Haber adıyla bir mailden 5 bin 200 mail geldi. Bundaki içerik biraz daha naif. Hakaret yok. Sadece kınama var.
 
Tabi aynı mail yazara da gönderilmiş. Yazar da mailler üzerine açıklama yapmak zorunda hissetmiş. Zehra Yavuz'un bize yaptığı açıklama şöyle: “Bu arada, eğer benim yüzümden sıkıntı yaşarsanız, bir bildiri yayınlayabilirsiniz. Benim ASLINDA GERÇEKTEN BİR YAZAR OLMADIĞIMI, gurbette yaşayanlardan ve yaşanılanlardan bir nebze izlenim, duygu ve düşüncelerimi dile getirdiğimi söyleyebilirsiniz. O köşe "edebi yazarlardan en güzel seçmeler" köşesi değil ya. Değil mi ama? Edebi yazılar okumak isteyenler gitsinler İbrahim Pala veya Elif Şafak’ın kitaplarını okusunlar.
(…)

Beni hiç anlayamamışlar, neyse, mecbur değiller zaten. (…)Bana sinirleneceklerine, medyada yari çıplak gezinenlere ve erotik yazı yazanlara sinirlensinler.

Ben zaten yazıları yazarken çok ciddi değilim, gülümsüyorum hep. Ama ciddi şeylerden bahsediyorum. Ben hayata espritüel gözle bakmasam, yaşayacak güç bulamazdım ki.

Hayat burada Türkiye'den daha zor.”

Zaman zaman bu tür eleştiriler diğer yazarlar için de oluyor. Bir yazar tebrik edildiği kadar tenkit de edilebilir. Bunu göze alarak yazılarını yazmalıdır.
 
Yazar, yazısı henüz yayınlanmadan önce bana göndermiş ve değerlendirmemi istemişti. Yazıyı ‘sert’ bulduğumu belirtmiştim. Bazı düzenlemeler yaptıktan sonra yazısını göndermiş. Yayınlanan yazıyı da ‘sert’ bulduğumu tekrar söyleyeyim. Rahatsız edici, alışık olmadığımız bir üslup.
 
Ama bu 10 bin mail göndererek ‘sanal linç’ girişimini haklı göstermez. Hayata mizah penceresinden bakan ve yaşam gücünü buradan alan genç bir yazarı linç etmenin anlaşılır bir tarafı yok.
 
Bir yazarın varlığına da yokluğuna da okur kitlesi karar verir. Ama bu şekilde değil. Zehra Yavuz’un ‘Yaşam gücü’nü kesmeyelim. Eleştirilerinizi kendisine maille ve doğru bir üslupla bildirirseniz eminim ki dikkate alacaktır.

İhsan AYDIN - Haber 7
Okur Temsilcisi
ihsan.aydin@haber7.com