Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, geçenlerde yaptığı bir konuşmada yaklaşan 26 Ağustos 1071 Malazgirt Zaferi için;

"Şimdi 26 Ağustos geliyor inşallah 26 Ağustos'ta Malazgirt'te olacağım ve dedelerimizin o tarih yazdığı yerde şimdi biz onların torunları olarak adeta Çanakkale gibi 26 Ağustos'u da her yıl anmaya başlayacağız. Çünkü biz kendimize hedefler koyduk. Ne dedik "2023, 2053, 2071" öyleyse bunu şimdiden yaşamaya başlamalıyız."

            Dedi.

            Şimdi bu söylenenler ne demek oluyor?

Biz bu Malazgirt açılımını nasıl anlamalıyız?

Bu soruların cevabı esasında tarihimizde mümtaz bir yer kaplayan Malazgirt Zaferi’ni ve nasıl gerçekleştiğini bilenler için inanılmaz ve devrim niteliğinde bir açıklamadır.

Zira;

Türkiye Cumhuriyeti, Üniter yapıya sahip ve “Türklüğü” ana ve ortak kriter olarak belirleyen, bu ülkede yaşayan herkesi Türk kabul eden bir ülkedir. En azından 1980 Anayasası öyle diyor.

İşte bu yüzden, tam da bu yüzden çok önemli bir zaferdir.

Çünkü;

Malazgirt, Bir ırkın, bir milletin değil, koskoca İslam Ümmeti’nin şanlı bir zaferidir. Muş’un Malazgirt ilçesinde 26 Ağustos 1071 tarihinde gerçekleşen bu savaşta Büyük Selçuklu Devleti’nin 40 Bin Askeri varken, Romen Diyojen önderliğindeki Büyük Roma İmparatorluğu’nun ordusunda 200 Bin’e varan asker vardı.

O gün Cuma Namazı’ndan sonra sayı anlamında aralarında uçurum bulunan bu iki ordu birbirine girdi.

Şimdi meselenin asıl ehemmiyeti bundan sonra.

Zira;

Biz bu savaşı, Selçuklu Türkleri ile Roma Ordusundaki Hıristiyanlar arasında oldu diye bildik ve öyle öğrendik. Ama hakikat hiç de öyle değildi.

200 Bin’e varan muhteşem görüntülü Roma Ordusu’nda tabi ki Romalılar, Romalı askerler vardı. Peki sadece bu kadar mı?

Elbette hayır.

Romalıların yanı sıra, Sırplar vardı. Ermeniler, Gürcüler, Balkanlardan her millete mensup askerler vardı.

Başka kimler vardı?

Sıkı durun!

Türkler vardı. Peçenekler, Uzlar, Kumanlar, Kıpçaklar, Avarlar vardı. Yani Hıristiyanlığı seçmiş ne kadar Türk varsa hepsi devasa büyüklükte Roma Ordusu içindeydi.

Peki Sultan Alparslan’ın 40 bin kişilik ordusunda kimler vardı;

Tabi ki Türkler vardı.

Başka;

Kürtler vardı, Araplar vardı.

Yani bu savaş, ırkların değil “Ümmetlerin” savaşıydı.

Müslümanlarla Hıristiyanların…

Her iki cephede birbirini öldürmeye çalışan Türkler vardı ama bir farkla;

Biri Hıristiyandı, diğeri Müslüman…  

Hıristiyan bir Türk’le ölümüne savaşan Müslüman Türk’’ün yardımına yine onun gibi Müslüman bir Kürt ya da Arap yetişti.

Dolayısıyla, bu zafer bizim aradığımız ve muhtaç olduğumuz “Din kardeşliği”

duygusunun ta kendisidir. Bu coğrafyada Müslümanlar birleşirse neler yapabileceğinin güzel

bir örneğidir.

Yani özetle bize Malazgirt Zaferi diyor ki;

Aslolan Irk kardeşliği değil, Din kardeşliğidir ve asıl mesele Türk olmak değil, ayetin de dediği gibi;

“Allah’ın ipine topluca ve sımsıkı sarılmaktır”

Cumhurbaşkanımızın bu yeni açılımı asırlara ve çağlara bir “nida” olsun…