Geçenlerde Koç Ailesinden Ömer Koç tarafından, Son Halife Abdülmecid Efendi’nin Nakkaştepe’deki köşkünde açılan ve adına “sanat” denilen ucube sergiden sonra bir tartışmadır gidiyor.

Efendim, bu Sultan Abdülhamid Han tarafından amcasının oğlu Abdülmecid Efendi’ye hediye edilen bu köşkte saçma sapan şeylerden oluşan bir sergi açıldı. Burada erkek ve kadın vücudu sanki sanat unsuruymuş gibi sergilendi.

Elbette ve tabi ki bu sergi, tepki çekti. Zira, adına sanat denilen bu saçma ve anlamsız sergide ahlak, kültür ve bizi biz yapan hiçbir unsurla ifade edilemeyen ve adına sadece “şey” diyebileceğimiz bir takım gariplikler sergilendi. Sonra bunlara tepki gösterenleri susturmak için de;

“Siz asıl adına halife dediğiniz Abdülmecid Efendi’ye bakın. Zira, onun da “nü-çırılçıplak” resimleri var. Siz önce onu kınayın” dendi.

İyi ama ortada kocaman bir problem var.

Bize asıl siz halifenize bakın diyerek gösterilen ve tarihe Son Halife olarak geçen Abdülmecid Efendi’yi biz halife seçmedik ki. Çırılçıplak kadın resimleri çizen bu adamı, başında Mustafa Kemal Paşa’nın bulunduğu ve CHP tarafından idare edilen TBMM tarafından seçildi.

Yani bu batı edebiyatı ve batı müziği hayranı, mayo ile denize giren, piyano çalan, çıplak kadın resimleri çizen adam bizim değil sizin halifeniz.

Zira;

18 Kasım 1922 Cumartesi günü mecliste halifelik seçimi yapılırken iki aday vardı;

Biri;

Hanedanın, İslami camianın, medreselerin, tekkelerin adayı ve Sultan Abdülhamid Han’ın büyük oğlu Mehmed Selim Efendi,

Diğeri;

Mustafa Kemal Paşa’nın, CHP’nin ve laik söylemli milletvekillerinin adayı, Abdülmecid Efendi…

Seçim yapıldı. Elbette ve tabi ki 148 oya karşılık, 8 oyla Abdülmecid Efendi seçildi.

Sonra bu adamı halife seçenler, geçmişinde var olan çıplak kadın resimlerinden dolayı halifelik ve İslami hassasiyetleri örselemek için bize;

“İşte Bakın Halifenizin bile “nü” resimleri var dediler.”

Halbuki o bizim değil sizin halifeniz…

18 Kasım 1922 günü halifelik seçimi sonuçlanıp Abdülmecid Efendi halife olarak seçildikten sonra TBMM’de şu konuşmalar yapıldı;

“Saygıdeğer baylar, kaçan halife, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nce halifelikten çıkarıldı; yerine, sonuncu halife olan Abdülmecit Efendi seçildi.

            Meclisçe yeni halife seçilmeden önce, seçilecek kişinin de padişahlık tutku ve savına kapılarak herhangi bir yabancı devlete sığınmasını önlemek gerekiyordu. Bunun için İstanbul'daki görevlimiz Refet Paşa'ya, Abdülmecit Efendi ile görüşmesini; dahası, elinden, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin halifelik ve padişahlık üzerine aldığı kararı tümüyle kabul ettiğini bildirir bir de belge alarak göndermesini yazdım. Bu yazdıklarım yapılmıştır.

18 Kasım 1922 günü İstanbul'da Refet Paşa'ya bir kapalı tel ile verdiğim yönergede de, başlıca şu noktaları yazmıştım: "Abdülmecit Efendi, Müslümanların Halifesi sanını kullanacaktır. Bu sana, başka san ve söz eklenmeyecektir. Müslümanlık dünyasına duyurulmak üzere düzenleyeceği bir bildiriyi sizin aracılığınızla önce bize, şifre ile bildirecektir. Onaylandıktan sonra yine şifre ile ve sizin aracılığınızla kendisine bildirilecek, ondan sonra yayımlanacaktır. Bu bildiri başlıca şunları kapsayacaktır:

a)      Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin kendisini halifeliğe seçmesinden ötürü sevindiği

açıkça belirtilecektir.

b)     Vahdettin Efendi'nin yaptıkları bir bir sayılarak kınanacaktır.

c)      Anayasanın ilk on maddesinin kapsamı uygun bir yolla açıklanarak ve önemli yerleri olduğu gibi alınarak, Türkiye Devleti'nin, Büyük Millet Meclisi'nin ve Hükümetinin kendine özgü nitelikleri ile yönetim biçiminin Türkiye halkı ve bütün Müslümanlık dünyası için en yararlı ve en uygun olduğu belirtilip saptanacaktır.
d) Türkiye ulusal halk hükümetinin geçmişte gördüğü işler ve değerli çalışmaları övücü bir dille anılacaktır.

e)İşbu bildiride, yukarıda sözü edilenlerden başka, siyasa sayılabilecek bir görüş ve düşünceye yer verilmeyecektir.

Başka söze gerek var mı?