İsrail işgal rejimi bir yandan Filistin halkının hak mücadelesini bastırmak ve kendisinin zulüm uygulamalarını emrivaki haline getirebilmek için silahın gücünü sınırsız bir şekilde kullanmaya çalışırken, bu amaçla Batı Yaka bölgesinde peş peşe katliamlar yaparken, gerek bu bölgede ve gerekse Kudüs’te ırkçı tasfiye amaçlı yıkımlarını sürdürürken bir yandan da kendi içinde karışıklıklara sahne oluyor.

Kendi içindeki karışıklıklar göründüğü kadarıyla işgal rejiminin yeni hükümetinin “yargı reformu” planına karşı toplumsal ve siyasi tepkilerden kaynaklanıyor. Netanyahu hükümetinin yargı reformunun, siyonist işgal rejimini bir diktatörlüğe çevirmeyi, bu amaçla yargı denetimini devre dışı bırakmayı, yargı kurumlarının bağımsızlığını ortadan kaldırmayı amaçladığı söyleniyor.

Aslında yargı reformu planı bir bakıma siyonist toplumda, Netanyahu’nun siyasi çizgisine karşı oluşan muhalefeti ve tepkiyi meydanlara taşımak için tansiyonu yükseltici rol oynamış ve siyaset sahnesinde yer alan muhalif kanat da bundan yararlanmıştır. Yani birinci derecede etkili olan sosyopolitik neden Netanyahu’nun etrafında toplanan ve “aşırı sağcı” diye nitelendirilen kanadın izlediği politikanın taşıdığı riskler karşısındaki endişedir.

Siyonistlerin bazı önemli stratejistleri, istihbaratçıları ve askeri uzmanları başını Netanyahu’nun çektiği “aşırı sağcı” hükümetin izlediği politikanın “İsrail’in geleceği” açısından oldukça endişe verici olduğuna muhtelif açıklamalarıyla işaret ettiler. Buna işgal rejimi cumhurbaşkanı Herzog da temas etti ve İsrail’in çok zor bir süreçten geçtiğini dile getirdi. Fakat Herzog’un son açıklamalarından birinde özellikle ordunun konumuna temas etme ve onun tartışmaların dışında kalması gerektiği hatırlatmasında bulunma ihtiyacı duyması bu konuda bir tereddüt ve endişe taşıdığını gösterir. Muhtemelen Herzog, tartışmaların büyümesi ve genişlemesi durumunda ordunun olan bitenlere bigane kalamayacağı ve kendisini siyasi tartışmaların odağında bulabileceği endişesi taşıyor.

Siyonist strateji uzmanlarının, mevcut hükümetin tavırlarından dolayı kendi gelecekleri hakkında ciddi tereddüt ve endişeler taşımalarının sebebi Filistin halkına yönelik baskı ve şiddetin dozunun artırılmasının yeni bir kitlesel patlamaya Filistin literatürüyle bir intifadaya yol açabileceği kanaati taşımalarıdır.

İşgal rejiminde iktidarda olan hükümet kendini geçmiştekilere nispetle daha güçlü görüyor. Çünkü Arap ülkeleriyle normalleşme konusunda atılan adımların Filistin içindeki direnişi daha zayıf bir konuma getirdiğini düşünüyor. Zaten normalleşme sürecinin en önemli amaçlarından biri de buydu. O yüzden direniş güçlerinin intikam eylemleri karşısında geri adım atmak yerine daha sert darbelerle üzerlerine gitmek suretiyle onları yıldırabileceğini ve etkisiz hale getirebileceğini düşünüyor. Ama muhalifleri bu yöntemin kitlesel patlamaya yol açma ihtimalinin de bulunduğunu dikkate alıyor.

İşgal rejiminin kendi içinde yaşadığı ihtilafların odağında yer alan yargı reformunun ise “aşırı sağcı” olarak tanımlanan siyasi oluşumların daha fazla önünü açacağını, bunun da kavganın kendi içlerine taşınması sonucu doğuracağını düşünüyorlar.

O yüzden yargı reformuna tepkilerle başlayan toplumsal gösteriler genişleyerek devam etti ve gittikçe doğrudan mevcut iktidarı yıpratmayı amaçlayan bir kitlesel harekete dönüştü.

Dün (Perşembe) gerçekleştirilen ve büyük bir kalabalığın katıldığı protestolara, “Diktatörlüğe Direnme Günü” adı verildi. Gösterilerin gerekçesi yine hükümetin yargı mekanizmasıyla ilgili yapmak istediği düzenlemeler, ama asıl amaç mevcut hükümeti yıpratmaktı. Göstericiler yolları kapatarak trafik akışını engellediler.

İlginç olan bir gelişme de işgal rejiminin güvenlik güçlerinin daha önce sadece Filistin halkına yönelik olarak başvurduğu uygulamaların tümüne olmasa bile bazılarına kendi protestocuları karşısında da başvurma ihtiyacı duyması. Bu da doğal olarak kendi içlerinde de tansiyonun yükselmesine neden oluyor.

YENİ AKİT