Bu fıkrayı Altan Tan'dan dinledim. Umarım bir gün kendisi çok daha güzel yazıp yayınlar. Mardin Midyat ilçesine bağlı bir köyde Süryaniler yaşıyormuş. Başlarında bir papaz var. Ama ondan memnun değiller. Yalancı, cahil, muhteris vs. Köylüler onu değiştirmek istiyorlar, Mardin'e başvuruyorlar olmuyor, Şam'a, Hatay'a müracaat ediyorlar, kimse ilgilenmiyor. İstanbul'daki padişaha seslerini duyurmaya çalışıyorlar, ses seda çıkmıyor. Kısaca kimsenin bu papaza gücü yetmiyor.

Derken bir gün kendi aralarında karar veriyorlar: "Bizim yegane kurtuluşumuz köyümüzü terk edip başka bir köye gitmek ve Müslüman olmak." Öyle de yapıyorlar. Bir gece yarısı çoluk çocuk, yaşlı kadın sessizce köyden ayrılıyorlar, dağ tepe saatlerce yol tepip bir Müslüman köyüne ulaşıyorlar, şeyhin evine gidip Müslüman olmak istediklerini söylüyorlar.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz