Yanlış çıkış veya değerlendirme yapmak, yanlış bir davranışta bulunmak herkesin başına gelebilir. Bundan daha vahimi, o yanlışta direnmek, hatalı davranış veya sözü haklı göstermek için bin dereden su getirmeye kalkmaktır.

Kimi zaman, herkes yanlışı yapanın üzerine çullanınca hata sahibi, normal olarak söylemeyeceği, yapmayacağı şeyi yapmaya başlar; velhasıl battıkça batar.

Sayın Gül’ün ailesinde Ermeniler olduğunu ileri süren Canan Arıtman’ı tanımam. Ama Ermenilerden özür kampanyası sırasındaki çıkışları, hele hele bu olayın fikir özgürlüğü çerçevesi içinde değerlendirilmesini öneren Abdullah Gül’e söyledikleri karşısında çok irkildiğimi belirtmek isterim.

Evet, saçma özür kampanyasını pek akıllıca bulmuyor, yıllar ve kuşaklar boyu bir kavmi ve ulusu geçmişteki bir olaydan sorumlu tutmayı çok anlamsız, hatta Yahudileri İsa’nın asılmasından dolayı yüzyıllarca suçlayan zihniyet gibi düpedüz ırkçı buluyorum.

Ama bu, mümzileri (imza sahibi) vatan hainliğiyle suçlayan Arıtman’ı haklı görmek anlamını da taşımıyor. Bu insanların vatan hainliğiyle suçlanması, en aşağı onların imzaladıkları metin kadar akıl ve izandan uzak bir davranıştı ve ne yazık ki, partisi dolayısıyla sosyal demokrat olduğunu varsaymak durumunda olduğumuz Sayın Arıtman bu büyük yanlışa düşmüştü.

***

Aynı olaya, fikir özgürlüğü açısından yaklaşan Sayın Gül’ün tavrı bana Sayın Arıtman’ınkinden çok daha yakın ve makul geldi.

Bayan Arıtman orada da bir hata yaptı ve Sayın Gül için, benim de onayladığım tavrından dolayı, “Anne tarafının etnik kökenini araştırın, görürsünüz” dedi.

Türkiye’nin geçmişini bilenler, bu çirkin tavırla neyin ima edildiğini kolaylıkla anlarlar.

Sayın Abdullah Gül ailesinin kökeni ile ilgili net bir açıklama yaptı. Kayseri’den seçilmiş AKP’li politikacı kökenli birinden, ailesinin tüm fertlerinin Müslüman ve Türk olduklarını açıklamanın ötesinde, bir de “kaldı ki... ailem içinde, Ermeni olsaydı, ne olurdu, onlar da bu toprakların, herkes gibi ve herkes kadar onurlu insanlarıdır” demesini beklemek, biraz fazla hayalcilik olurdu.

Ama teslim etmek gerekir ki, Çankaya’dan yapılan açıklama yine de dengeliydi.

Ne var ki, toplumsal akıl şirazesinden çıkınca, hiçbir şey kararında kalamıyor.

Sayın Gül de Arıtman’a karşı 1 liralık bir tazminat davası açtı.

***

Doğrusu dava açılınca “eyvah, dedim, Türkiye şimdi baltayı taşa vurdu.”

Öyle ya, Ermeni olmak nakise (eksiklik) miydi ki, birinin soyunda Ermeni olduğunun söylenmesi hakaret olsun...

Doğrusu “canım yargı şimdi tarihe geçecek öyle bir karar verir ki, bu endişelerimiz de gerçekleşmez,” diye hiç düşünmedim. Eh ne de olsa ayda yaşıyor değilim ya...

Korktuğumuz başımıza geldi ve dava Sayın Gül’ün lehine sonuçlandı, Arıtman 1 TL tazminata mahkûm edildi ve birinin soyunda Ermeni olduğunun ileri sürülmesinin hakaret olduğu yargı kararıyla tescil edildi, böylelikle de olayın en vahim aşamasına gelindi.

İşin en garip yönü, Arıtman’ın da olaya böyle yaklaşması ve bu kararla birine Ermeni demenin hakaret olduğunun mahkemede tescil edildiğini söylemesi ve AİHM’ye başvuracağını açıklaması oldu.

Arıtman doğruyu söylüyor.

Ne var ki, bir siyasetçiye Ermeni imasıyla saldırarak çok çirkin bir harekete tevessül etmiş olan Canan Hanım’ın bu doğruyu söyleme hakkı yok. Çünkü bu ırkçı girişimin asıl faili kendisidir.

Onun için İzmir Milletvekili Arıtman’a,

- Canan Hanım AİHM’den falan vazgeçin de kendinizi de, partinizi de, ülkemizi de daha fazla rezil etmeyin! demek isterim.

Ali Sirmen - Cumhuriyet
asirmen@cumhuriyet.com.tr