Türkiye işçi hareketinin ilk kadın üyelerinden biriydi.
Sendikacıydı, solcuydu, Ecevit'çiydi.

Sokağa çıkarken başörtüsünü veya tülbentini muhakkak örterdi.
Beş yaşımdayken elimden tutup Hırka-ı Şerif Camii'ne götürüşünü ve Efendimiz'i anlatışını dün gibi hatırlıyorum.

12 Eylül'ün o kanlı günlerinde, apartmanında oturan 'solcu ablalar' işkenceden çıkıp eve kapandığında, bütün mahalleli onlara vebalı gibi davranırken; o öğrenci evine girebilen, militan kızları yıkayıp yaralarını saran, tülbentiyle kurulayan oydu.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

(Atılgan Bayar - Akşam)