Uzak diyarlardan, uzayan yollardan belki de buram buram burnunda kokan memleket hasretinden koskocaman teşekkür Fethullah Gülen’e.

Neden, niçin ilişkisinin zedelendiği bu günlerde

Niye başka birine değil de Fethullah Gülen’e?

Kimse yadırgamasın, kimseler üzerine alınmasın ama yapılanlar karşısında susmak bir ayıp olur diye düşünüyorum.

Daha üç-beş sene önce elimizde fermanlar yargılayarak, Amerika’da sürgün hayatı yaşattığımız Fethullah Gülen’den bahsediyorum.

Hani bizim Nazım’ı neden affetmiyoruz, O’na vatandaşlık haklarınız vermiyoruz diye feryat edenlerimize de küçük bir hatırlatma yapmak gerekmiyor mu?

Nazım sürgünde iken bu memleket bizim demedi ama Gülen ülkeye girişte zorluk çektiği günlerde bile bu memleket bizim dedi.

Belki biraz gecikmiş bir yazı ama Türkçe olimpiyatlarını izlerken birçok insanın yaşadığı o duygu selini bende çok yakından yaşadım.

Gözlerim doldu.

Renk ayırımı yapmadan ekrana çıkanlara baktım da Türk Motiflerini ne güzel işlemişlerdi.

Allahım ne muhteşem bir görüntü idi sahnede gördüklerim.

Yer beyaz ve gök kırmızı idi, dünyanın birçok renginin bulunduğu sahnede.

Benim İstiklal Marşım siyah ırkın diline de, tenine de ne güzel yakışmıştı.

Benim bayrağım ne güzel duruyordu ellerinde.

Yüzyıl öncesinden terk ettiğimiz topraklardan Osmanlı'dan gelen dostlarımızla özlem giderdik bir kez daha.

Oysaki bu manzarayı ne çok özlemiştik.

Ne çok ihtiyacımız vardı bu duyguya.

Ülkelerin gelecekteki bakanları, başbakanları Türkiye’nin milli motiflerini bizim için, sevdikleri için sahnede işliyorlardı.

O sahne dar geliyordu gönlümüze.

Kardeşliği işliyorlardı yüreğimize.

Hani bu okulları açarak insanlığın emrine sunan, ülke ülke Türkiye motifini işleten Fethullah Gülen var ya işte o akıp geliyordu insanların yüreğine o gece.

Türkçe Olimpiyatlarında ben büyük keyif aldım.

Konuştuğum tüm dostlarım da keyifliydi.

Bunun için ve Türkiye’nin tanıtımına yaptığı katkılar karşısında ne söyleyebilirisiniz ki o muhteşem sahneye karşı.

Avrupa'nın sömürü düzenine, Amerika'nın kapitalizmine inat Türklerin sevgisini göstererek birkez daha fetih ediliyordu dünya.

*                               *                               *

Başı sıkmalar kadar taş düşsün başına

Hakaret etmek istiyorsan başörtülü birini bulman yeterli.

İçindeki zehiri akıtmak için garip bir Müslüman bul ve avazın çıktığınca bağır, onu yerin dibine sok.

Demokraside bunlara yer yok de.

Onlar zaten hiçbir şeyi adam gibi yaşayamazlar de.

Yaşatmayın…

Namusuyla yaşamak isteyene de namussuzca yakıştırmalar yapın.

Göbeklerini kaşırken, çember sakallarında nefret vardır onların. Hadi en baştan hakaret etmeye.

Onları yerin dibine geçirmeye…

Bir gün birisi çıktı o… dedi başörtülülere sustu bu millet.

Şimdi başka birisi çıkmış, “sütçüyü yakıştırmış”

Yazgülü’ne diyecek ne olabilir ki?

Dediğimizden ne anlar sahi.

O’na bilgi veren sütçüden notu nasıl aldığını sormaktan başka?

Ayhan Kıskaç

ayhan.kiskac@hotmail.com