Türkiye kendi tarihindeki en büyük kırılmalardan birini Turgut Özal’la yaşadı. Özal sistemin bildiğimiz bütün sinir uçlarını yerlebir etti ve yerine yenilerine ikame etmeye çalıştı. Bunda bürokratik oligarşiye rağmen kısmen de olsa başarılı oldu. Ama her defasında yaptığı reformlar Anayasa Mahkemesi, Danıştay ya da asker tarafından doğrudan ve dolaylı yollarla engellenmeye çalıştı.

Özal, Kürt sorununu da bir şekilde çözmeyi hedefliyordu, ama bürokrasi tarafından çeşitli versiyonlarla engellendi. Hatta Özal’ın öldürüldüğünü iddia edenler bu argümanlara sık sık başvurdular.

Şu anda aynı şey Tayyip Erdoğan için yapılıyor. Mutlaka eleştirilecektir, ama Erdoğan Kürt sorununu bir şekilde çözmek istiyor ve bunun için bazı adımlar atıyor. Bu adımları attığı anda hem BDP’den hem de içerideki Ergenekon cephesinden aynı tepkiyi alıyor. İnsan bu durumda Mahir Kaynak gibi düşünmekten kendini alamıyor. Acaba Kürt sorununu ve dolayısıyla PKK’nın terör eylemlerini sonlandırması kimin işine gelmiyor? Ergenekon cephesinin hoşuna gitmez, çünkü iç siyasette kendi varlık sebeplerinden biri bu. BDP’nin işine gelmez, çünkü onlar da tamamen Kürt milliyetçiliğine oynayıp şövanistçe davranmakta bir beis görmüyorlar. Beslendikleri kaynak bu.

Peki son günlerde PKK terör faaliyetlerini niçin artırdı? Başbakan’ın açıkladığı gibi acaba PKK birilerinin taşeronluğunu mu yapıyor? Bunun cevabı bir nebze de olsa Türkiye’nin değişen dinamiklerinde ve izlediği dış politika da yatabilir. Yeminli AK Parti düşmanları dışında Türkiye’nin bölgede giderek güçlendiği ve eskiye nazaran daha etkin bir ülke olduğu kesin. Bu politika izlenirken elbette ABD’yle görüş alışverişi yapılıyordur.  Zaten aksini iddia etmek saçma olur.

Ama bölgede değişen dengelerin İsrail’in hoşuna gitmediği kesin. Güçlenen Türkiye bölgede İsrail’in işine gelmez. PKK ve MOSSAD arasındaki dolaylı bağlantıları bugün bilmeyen yok. MOSSAD ajanları Kuzey Irak’ta sürekli cirit atıyor. Rahmetli Ömer Lütfi Mete PKK’yı Suriye’nin kucağında besleyenin MOSSAD olduğunu hep söylerdi.

1999’da Öcalan’ı bize teslim edenler CIA ve MOSSAD’dı. Hatta Öcalan’ın hangi gün nerede olduğunu bize bildiriyorlardı. Eski MOSSAD Başkanı Efraim Halevy “Karanlıktaki Adam&Bir MOSSAD Tarihi” kitabında Türkiye’nin Öcalan’ı teslim aldıktan sonra Avrupa’nın birçok yerinde Kürtlerin İsrail büyükelçilikleri önünde protesto gösterisi yaptıklarını detaylı bir şekilde anlatır. Şunu da unutmamak gerekir ki, güçlü ülkelerin istihbaratları terör örgütlerine mutlaka bir şekilde sızarlar.

IRA, İngiltere’de artık eylem yapmayacağını açıkladığında ABD’deki İrlandalılar İrlanda devletine yaptıkları para yardımlarını hemen kesmişlerdi. ETA’nın içinde ABD istihbaratının olduğu, hatta İran’daki devrim muhafızları içinde CIA’in bir şekilde olduğu artık bilinen gerçekler.

PKK’nın tıpkı kukla oynatan kuklacı gibi birilerinin maşası olabilir. Bu birileri Amerika’nın CIA’i de, Almanların BND’si de, İsrail’in MOSSAD’ı da olabilir. Bu asla somut ve maddi delillerle ispatlanamaz. Ne ki eldeki veriler aksini de ispatlayabilir.

Türkiye giderek güçleniyor ve görünen o ki, bu dinamizmiyle daha da güçlenecek. Birilerinin bu değişeme direneceği kesin. Bunu istemeyenler ya somut olarak tıpkı İsrail gibi tavırlarını belli ederler ya da arkada kalıp kendi kimliklerini açık etmeden yaparlar.

Başbakan Erdoğan kendisine gelen birçok bilgiyle mutlaka daha çok şey biliyor. Bunu kamuoyuyla paylaşması da beklenemez. Eğer PKK’yı kullananlar yabancıysa, Türkiye’nin yakın zamanda izleyeceği dış politikada bunun izlerini görebiliriz. Eğer yerliyse, Türkiye daha çok gürültü ve kargaşaya hazır olmalı demek.

Cem Küçük - Haber 7
cemkucuk@gmail.com