Tamam, 1990'larda devlet yargısız infaz yaptı. Kuşku duyduğu herkesi öldürdü. Yolda yürüyen bir çocuk sırf bir akrabası dağda diye öldürüldü. Yetmedi, kız arkadaşı da ortada kanıt kalmasın diye öldürüldü.

Tamam, 1990'larda köyler boşaltıldı. Herkes göçe zorlandı. Güneydoğu'da köylülere dışkı yedirildi.

Tamam, Kürt yoktur denildi. Dağda gezerken kart kurt diye ses çıkaranlar Kürttür diye akla ziyan beyanlarda bulunuldu.

Tamam, çocuğuna Kürtçe isim veren anne-babalar kovuşturmaya uğradı. Savcıların hışmından nasiplerini aldı.

Tamam, 70 yaşındaki kadından Kürtçeden başka dil bilmediği halde mahkemelerde zorla Türkçe konuşulması istendi.

Tamam, insanın en tabii hakkı olan ana dilde yazma ve konuşma Kürtlere tanınmadı. Bunu yapanlara çok sert müdahalelerde bulunuldu.

Tamam, kendi aralarında Kürtçe konuşan herkes PKK'lı gibi algılandı.

Bütün bunlar yapıldı. Sonunda Kürt kökenli vatandaşlarımızın birçok haklı talebi yerine getirildi. Kürtçe televizyon açıldı. Kürt realitesi tanındı. Asimilasyon yapılmadı. İnkar dönemi bitti.

Her şey güllük gülistanlık olmadı elbette. Ama iyi niyetli birçok adım atıldı. Kürt açılımı başlatıldı. Daha geniş haklar için müzakereler başladı.

Yeni anayasa için çalışmalar başlatıldı. BDP'liler anayasa komisyonuna eşit üye oldular. Ne var ki önceki gün 25 askerimizin şehit edilmesi işin rengini değiştirdi. Şimdi anayasa komisyonunda BDP ile diğer partiler nasıl anklaşacaklar? Hangi konuda mutabakata varacaklar? BDP hangi argümanlarla haklı taleplerde bulunacak? Büyük bir fırsat yine kaçtı.

1990'larda Kürtlere yapılan haksızlıklar en azından son 10 yıldır yapılmadı. Devlet MİT aracılığıyla, başka aracılarla Öcalan'la, PKK'nın üst kadrosuyla görüşüyordu. Yani çözüm bulunmaması için ortada sorun yoktu.

Şimdi sormak lazım PKK'ya? 25 askeri şehit ederek gözyaşı dökmekten başka elinize ne geçti? Kürtlerin sorunları hallolmuş mu oldu? Meseleyi iyice çözümsüzlüğe ittiniz de, iyi mi oldu?

Hayır... Bu bir isyan ya da varoluş mücadelesi değildir. Bu bir savaştır. PKK'nın bu savaştan galip ayrılma şansı hiç yok, olmadı da...

Güneydoğu dışında yaşayan Kürtlerin durumlarını düşünün. Ülkede zaten Kürt kellesi almak için sırada bekleyen çok kişi var. Aynı apartmanda yaşadığınız Kürt kökenli komşunuzu düşünün. Başına bir şey gelmemesi için ne dualar ediyordur.

Türk-Kürt düşmanlığını bu ülkede tetikleyemezsiniz. Bunu başaramadınız, bundan sonra da başaramazsınız. Ama insanları birbirinden soğuttunuz. Kimsenin barışa inancı kalmadı.

PKK asker, polis şehit eder; devlet de ülkeyi korumak için haklı mücadelesine devam eder. Bu sarmal ve kısır döngü böyle sürer gider.

Kanla tarih yazılmaz. Kanla karın doymaz. Kanla haklar aranmaz. Kanla hak bildiğin yolda gidilmez.

Kanla kötülük yazarsın, nefret tohumu ekersin. Kanla kronik hastalık üretir, ilacı bile çare olmaktan çıkarırsın.

O zaman da kalkıp Türk ordusu beni infaz ediyor diyemezsin. Çünkü bunu sen istedin. Ektiğini biçmeye mecbursun. Çünkü bunu hakettin.

Cem Küçük / Haber 7
twitter.com/cemkucuk55
facebook.com/cemkucuk1