“Yapılanlar tabii ki yanlıştı, şu veya bu şekilde o sürecin neticesi post modern de olsa bir darbe olarak gerçekleşmiş, işbaşında bulunan ve hakikaten iyi işler yapmakta bulunan bir hükümet çeşitli bahanelerle uzaklaştırılıp, siyasi, sosyal ve özellikle de ekonomik olarak büyük sıkıntılara sebebiyet veren ve ülkemizin yüz milyarlarca dolar kaybettiği gelişmelerin yaşanmasına sebebiyet verilmiştir” demesi beklenmezdi tabii Karadayı'nın.

Ancak hiç değilse, dönemin önemli isimlerinin o hengamede medyada yayınlanan demeçlerine benzer şeyler söyleyebilir, ya da mesela, ‘gerekirse silah kullanırız', ‘3 milyon kişi ölse ne olur', ‘ordu rahatsız' gibisinden sözlerin niçin sarf edildiğini açıklayabilirdi.

Karadayı'nın mahkeme karşısında söyledikleri de, daha öncekiler gibi ‘görmedim, duymadım, bilmiyorum'dan ibaret.

28 Şubat'ın bir darbe süreci olmadığını, ülkede bir gerginlik dönemi yaşandığını, koalisyonla kurulan 54. Hükümet'in dini siyasete alet ederek ciddi huzursuzluklar yarattığını, Başbakan Erbakan'ın kürsüye çıkıp ‘Şeriat (doğrusu Refah olacak) gelecek kanlı mı olacak kansız mı olacak' dediğini, Başbakanlık'ta tarikat mensuplarına iftar yemeği verildiğini, itibarımızı düşüren dış geziler yapıldığını… ve benzeri bildik iddiaları tekrarlamış Karadayı.

Savunmasının temelini de; ‘Asla bir darbe düşüncesi oluşmadığını, ortada cebir ve şiddetle yıkılan bir hükümet olmadığını, Başbakan Erbakan'ın istifa ettiğini' şeklinde oluşturmuş Karadayı.

Yani aslında kullanılabilmesi için birtakım sebepler olsa bile, herhangi bir zorlama yokmuş, en az dört yıl iktidarda kalmayı hedefleyerek ikişer yıllık dönüşümle başbakanlık formülüyle kurulan 54. Hükümet kendiliğinden istifa etmiş Karadayı'ya göre.

Hele Sincan'da yürütülen tanklar için söyledikleri, tam bir harika: “Sincan'da tankların yürüdüğünden haberim yoktu. Sordum, tatbikat dediler. Yanlış anlaşılır diye de kızdım.” Evet, yanlış anlaşıldığı için değil, yanlış anlaşılabilir diye kızmış…

Üzerine atılı suçlar ve tabii ki nihai olarak talep edilen cezalara bakarak, mahkeme karşısında söylenilen bu sözlerin standart davranış gereği olduğunu söyleyebiliriz. Ancak Karadayı'nın söyledikleri arasında asıl dikkat çekici olan husus bambaşka.

Kendisinden önce ifade veren diğer bazı emekli komutanlar gibi, Karadayı da, ‘Erbakan sağ olsaydı…' sözleriyle başlayan yorumlar yapmış…

Karadayı'nın ilgili sözleri şöyle: “Acaba Erbakan'ın dilekçesi kabul edilseydi ve Tansu Çiller görevi teslim alsaydı bugün bu dava açılacak mıydı? Ayrıca bu dava neden Erbakan hayattayken açılmadı da uzun süre beklendi. Bu bekleyişin sebebi ne? Şuna inanıyorum. Erbakan hayattayken açılsaydı Erbakan taşıyacağı vicdani sorumluluk gereği TSK'nın karşısında olmayacaktı. TSK'nın hiçbir rolünün olmadığını gayet iyi biliyordu."

Erbakan Hoca'ın istifa ettiği sırada Demirel'den talep ettiği olmuş olsaydı, 28 Şubat davası açılır mıydı, bilinmez… Ama Erbakan Hoca sağ olsaydı, dönemin bazı komutanlarının ve Karadayı'nın söylediği sözler karşısında şöyle okkalı bir ‘hadi ordan!' çekerdi herhalde…

Başbakanken kendisine hakaret eden generalle ilgili soruşturma bile açmayan bir genelkurmay başkanının bu sözleri söylemeye zaten hakkı yoktur. Ama, özellikle de Karadayı'nın iyi bilmesi gereken şu: Milli Savunma Sanayii'nin kurulması hayatının en önemli hedeflerinden birisi olan Erbakan Hoca, Başbakan olduğu sırada bu hususta yaptığı girişimleri baltalayanların karşısında olmazdı demek, O'na yapılabilecek en büyük iftiralardan birisidir…

Devlet anlayışı gereği ve ortadan bölünmesine niyet edilen çocuğun sahibi olduğunu düşünerek, daha çok da, sorumluların bir şekilde akıllarını başlarına toplayacağını ümit ettiği için her türlü baskıya ve  zulme tahammül gösteren, yani ‘kan kusup, kızılcık şerbeti içtiğini' söyleyen Erbakan Hoca; ideolojik kılıf giydirilmiş postmodern bir darbe ile, bu fakir Milletin yüzlerce milyarını birilerine peşkeş çekenlerin karşısında olmazdı, öyle mi?..

Hadi ordan!..

Ekrem Kızıltaş - Haber7

ekremkiziltas@gmail.com