Anayasa Mahkemesi’nin seçim barajının düşürülmesi yönündeki bireysel başvuruları ‘konu bakımından yetkisizlik’ gerekçesiyle reddetmesi mesela. Normal ama şaşırtıcı…

AYM ile birlikte telaffuz bile edilmemesi gereken böylesi bir müracaatın neden kabul edildiği, gündeme alındığı ve Sayın Mahkeme Başkanı’nın neden kamuoyunu heyecanlandıran ve bu arada birilerini de ciddi şekilde beklentiye sokan açıklamalar yaptığı gibi hususlar, henüz cevabını bulmamış durumda.

Biraz uzun sürse de, AYM’nin söz konusu meselenin kendisinin yetki alanında olmadığını ve dolayısıyla bu konuda bir karar almasının mümkün olmadığını anlaması ve bunu deklare etmesi, güzel. Bundan öncekiler ne ise, ama hiç değilse bundan sonra AYM’nin kendisini ilgilendirmeye konularda daha seçici olacağını düşünebiliriz.

Yani, 17 Aralık 2013 Darbe Girişimi ile hedef alınan 4 eski bakanla ilgili komisyon kararı sonrası yaşanan bu gelişme, artık normal şeyleri biraz daha çok yaşayabileceğimiz yönünde bir işaret belki de.

Bakanlarla ilgili Meclis Soruşturma Komisyonu meselesi, ayrı bir alem. Bakanları kendi kafalarında çoktan mahkum edip, önce komisyonun ve sonrasında TBMM Genel Kurulu’nun da onları mutlaka Yüce Divan’a sevk etmesi gerektiğini düşünenler, komisyon kararı ile ilk şoku yaşadılar.

Komisyon çalışmalarının, bakanlarla ilgili iddialar üzerine yoğunlaşmak ve bunlarla ilgili bilgi ve belgelere ulaşmaktan ziyade; muhalefet üyelerinin, ‘bu konuyu iktidara zarar verecek hale nasıl getiririz’ gayretleri yönünde yürütülmeye çalışıldığı, karşımıza çıkan neticeden belli.

Çünkü eğer hakikaten 4 eski bakanı suçlamaya yetebilecek bilgi ve belge bulunabilmiş olsaydı, komisyonun AK Partili üyelerinden bazılarının da ‘yüce Divan’a evet’ yönünde tavır alabilecekleri düşünülebilirdi. Ortada herhangi bir şey olmadığı halde, ‘canım ne var ki, gitsinler Yüce Divan’a aklansınlar’ şeklindeki değerlendirmeler ise tam da ‘bekara hanım boşamak kolaydır’ cümlesinden bir şey.

Komisyonun raporu TBMM’ye ulaşıp, içinde neler olduğu ve bu arada muhaliflerin ne türden şerhler düştükleri açığa çıktığında, mesele biraz daha aydınlanmış olacak. Ancak, eğer komisyona ulaşan bilgi ve belgelerden sonra, hakikaten üzerinde durulabilecek bir şeyler olsaydı, çoktan duyacak olduğumuzu da hesaba katarsak, belli ki 4 eski bakanla ilgili olarak işlem yapılması gereken herhangi bir şey yok.

Kala kala, ‘bunlar bakandı, mutlaka yapıp ettikleri bir şeyler vardır; bilgi ve belgeye ne gerek var, gönderilsinler Yüce Divan’a’ şeklinde bir tavır kalıyor ortada. Bu, ağızlarını her açtıklarında ‘hukuk devleti’ vurgusu yapanlar açısından hiç de olumlu bir puan değil.

17 Aralık sürecinin başlatılması ve sonrasında yaşananları yok sayan bir anlayışla, bir şekilde hedefe konulmuş 4 eski bakan üzerinden bir şeyler devşirmek niyetinde olduğu anlaşılan Kılıçdaroğlu, birtakım bilgi kırıntılarından hareketle, onları kendi kafasında çoktan mahkum etmiş durumda.

Oysa işin normal olanı şöyle: Kılıçdaroğlu başta olmak üzere iddia sahipleri, söz konusu bakanların neler yaptıklarını delilli ispatlı bir şekilde ortaya koyarlar ve böylelikle TBMM’ye de onları Yüce Divan’a göndermek kalır.

Kimse kimsenin avukatı değildir. Dolayısıyla 4 eski bakanın yapıp-ettikleri birtakım şeyler varsa, elbette cezalandırılmaları gerekir.

Ama, 1 seneyi aşkın bir zamandır ağızlarını her açtıklarında yolsuzluklardan bahseden birilerinin, Millet huzurunda iddialarını ispatlamaları ya da susmaları gereken zaman gelmiş ve geçmiştir.

Ortada herhangi bir delil olmadan, ‘biz böyle düşünüyoruz, o halde böyledir’ mantığı ile, bakanların Yüce Divan’a gitmeyi istemelerini beklemek, doğrusu tuhaf bir şey. Sadece birileri öyle düşünüyor diye, TBMM Genel Kurulu’nun 4 eski bakanı Yüce Divan’a göndermesini ummak da…

Ekrem Kızıltaş – Haber 7

ekremkiziltas@gmail.com