Şu katsayı meselesinin, irtica paranoyasından mustarip birilerinin sadece imam hatip okullarının önlerini kesme gayretleri sebebiyle başımıza bela edildiğini, düşünür dururuz yıllardır.

Çoğunluğun sahip olduğu bu bakış açısına göre, teknik ve mesleki eğitim vererek ülke sanayisine ara eleman yetiştiren onca meslek lisesi, imam hatiplere yönelik alerji yüzünden mağdur edilmiştir. Bir tür ‘kurunun yanında yaşın da yanmış olması’ hali yani.

Oysa İmam hatiplerin meslek liseleri arasındaki oranı yüzde 9 civarındaydı. Her ne dedilerse yapılmasına alışkın olan dönemin zinde kuvvetleri, eğer istemiş olsalardı, meslek eğitimi veren diğer okulların katsayıdan zarar görmeyecekleri bir formül bulabilirlerdi.

Hak-hukuk gibisinden bir endişe taşımadıkları, süreçle ilgili diğer olaylar dolayısıyla sabit olan zevatın, ‘dindarları rencide etmemek’ kaygısıyla hareket ettiklerini varsaymak mümkün müdür acaba?.. Ancak bu durumda hedeflerinin sadece imam hatipler olmadığı intibaı verebilmek için diğer meslek liselerini de –istemeden- mağduriyet sepetine koyduklarını düşünebiliriz çünkü.

Sizi bilmem ama bunun böyle olması ihtimali bana göre çok düşük.

Belki komplo teorisi filan gibi gelecektir sizlere, ama ben imam hatiplerin ‘esas hedef’ ve diğer meslek okullarının ‘yan zayiat’ olduğu fikrine hala şüpheyle bakıyorum.

Kötülük konusunda Kafaları iyi çalışan birilerinin, dönemin hassasiyetlerinden faydalanıp; imam hatipleri hedef göstererek, aynı zamanda meslek liselerini de hedef aldıklarını düşünüyorum.

Meseleye şöyle bakalım: Batı ülkelerinde yönlendirme mekanizması sayesinde genel liselere giden talebe oranları yüzde 35, meslek liselerininki 65 iken, bizdeki durum tam tersineydi: Meslek liselerine gidenlerin oranı yüzde 35, genel liselerininki 65…

Katsayı fikrini ortaya atanlar başlangıçta bahane olarak bunu kullandılar. Yani ‘meslek liselerinin üniversiteye girişlerine sınırlama getirerek, onları cazip hale getirmek’ gibi dahiyane(!) bir fikri temelden hareketle bu işi yaptıklarını söylediler.  

Katsayı uygulaması sonrası, genel liselere gidenlerin oranlarında adeta bir patlama yaşandı ve yüzde 70’i geçti. Meslek liselerine gidenlerin oranı ise yüzde 25’lere doğru geriledi. Uygulamanın fikir babaları, arzu ettikleri neticeyi sağlamış oldukları için mutlu idiler: İmam Hatiplerin ve bu arada meslek liselerinin üniversiteye girişlerinin önü nihayet kesilmişti!.. Gerisi teferruattı.

İşte bu teferruat sebebiyle, 2000’li yıllardan itibaren ülkemiz sanayicileri feryat etmeye başladılar: Sistem tıkanmış ve ara eleman yetişmez olmuştu. Ancak feryadını yükseltme gafletinde bulunanlara uyarılar gelmekte gecikmedi: “Aman sus, böyle olmak zorunda, imam hatiplerle savaşıyoruz çünkü!”

İrtica ile savaş bahanesi arkasına sığınarak, imam hatipleri yok etmek üzere çıkılan yolda,  bu okulların orta kısımları ve liselerinin de üniversiteye giriş imkanları ellerinden alınmıştı. Ama onlarla beraber bütün bir meslek eğitiminin de canına okunmuştu.

Bir taşla iki kuş.

Toparlayalım: 28 Şubat sürecinin temel hareket noktasının kesinlikle ideolojik olmadığını ve birilerinin meydana gelecek karışıklıkta malı götürmek için harekete geçtiklerini, biliyoruz.

Sürecin iç dinamiklerini ‘dışarıdan yönlendirenlerin’ esas planlarının ne olduğu konusu ise muğlak.

Bu dışarıdakilerin, İmam hatipler bahanesiyle -ülkemizin gelişmesine darbe vuracak şekilde- ‘meslek eğitimini tökezletmek’ gibisinden bir hedefleri de var mıydı acaba?

Meslek liseleri ‘yan zayiat’ mıydı, yoksa esas hedeflerden birisi mi?

Ekrem Kızıltaş - Haber 7

ekremkiziltas@gmail.com