Bizim kafamız ise fena halde karışık!

Suriye’de yaşanmakta olanlarla ilgili farklı değerlendirmelerimiz var ve bu bir ölçüde normal.

Yaşananlar Suriye’de, konu hakkında ahkam kesmeye çalışan bizler ise buradayız. Bahsi geçen şeyleri onlar yaşıyor, bizler ise tartışıyoruz sadece.

Çatışmalar olduğu hususunda müttefikiz. Ama birine göre 10, diğerine göre 5 yerde.

Suriye yönetiminin katı tutumu sebebiyle; insan hakları örgütlerinin, medya mensuplarının, tarafsız gözlemcilerin giremediği bölgelerde olup bitiyor bütün işler.

Kimimiz, Suriyelilerin nerdeyse tamamen ayaklanma halinde olduklarını ve totaliter yönetime karşı canlarını ortaya koyduklarını düşünüyor ve söylüyoruz. Kimimize göre ise, şurada burada üç-beş satılmış insanın çıkardığı olaylar söz konusu.

Olup bitenlerin sebebi de, aslında emperyalistler.

Emperyalistler demişken; eskiden birileri bununla sadece ABD’yi kastederken, SSCB ve Çin’in de emperyalist olduklarını hatırlatırdık. Şimdilerde sadece ABD ve Avrupa emperyalist kabul ediliyor ve mesela Çin ya da Rusya emperyalist sayılmayabiliyor.

Oysa emperyalist, emperyalisttir.

Kimsenin çıkıp da, ‘ABD ve Batı ne istiyorsa o olsun’ dediği filan yok. Herkesin ortak talebi, kanın durması sadece.

Suriye üzerine ABD ve Batı’ya ait olduğunu farz ettiğimiz planları şiddetle reddederken; Çin ve Rusya kaynaklı hesaplar konusunda sesimiz pek çıkmıyor.

Ve İran!.. Bu ülkenin duruşunun tam da ulus devlet temelli olduğu dikkatlerden kaçıyor nedense.

Herkesin kendine göre sebepleri elbette vardır ama, Türkiye’nin yaptıkları ya da yapmadıklarına demediğimizi bırakmazken, İran bahsinde pek fazla konuşmuyoruz.

İran’ın, Afganistan’dan başlayıp İran’dan geçen ve Irak, Suriye, Lübnan üzerinden Akdeniz’e uzanan bir hat gerçekleştirmek istediğine dair iddialar var! Böylesi bir iddia doğru mudur, bilinmez. Tabii ki İran’ın kendisine göre bu türden hesaplar yapma hakkı da olabilir.

Mevcut durumla alakalı en önemli soru ise şu: İran’lı yetkililerin Suriye’de akan kanı durdurabilecek imkanları varken, bunu neden denemiyorlar acaba?.. Hiç değilse tankların, topların kullanılmasının önüne geçemezler mi?

Suriye’deki yönetimin gerektiği zaman neler yapabileceği hususunda, 1982’de tank, top ve ağır silahlarla 40 bin civarında insanı katlettikleri Hama’da yaşananları referans alıp almamak, bize kalmış bir şey. ‘Vahşetin bu kadarına da pes!’ diyebilir, ya da ‘canım, Suriye İhvanı da, o zaman aşırı tahriklerde bulunmuş olmalı herhalde’ diyerek geçiştirebiliriz de.

1982’de Hafız Esat baştaydı, şimdi Beşşar var da diyebiliriz, diyoruz da. Ancak daha kısa bir süre önce Humus’ta yaşananları, Hama ile mukayese edenlere ne diyeceğiz? Çatışmalarda kadın, çocuk, ihtiyar ayrımı yapmadıkları yönündeki haberleri duymazdan mı geleceğiz?

‘Hadi canım, yalandır o tür iddialar’ demek gayet kolay. İnşallah yalandır da… Ancak, yalan olduğu konusundaki tek referans Suriye yönetimi iken, nasıl emin olabileceğiz.

Hangimiz göğsünü gere gere: ‘Ben Suriye yönetimine kefilim, onlar böyle şeyler yapmazlar’ diyebilir ki?

 ‘İyi de, ne yapılabilir ki?’ sorusunun bir cevabı olmalı.

Konuyla doğrudan ya da dolaylı olarak ilgili olan İran, Irak, Mısır, Ürdün, Lübnan, Türkiye ve başka bölge ülkeleri beraber hareket ederek; öncelikle akan kanı durduracak ve emperyalistlerin değil, Suriyelilerin arzu ettiği şekilde bu problemi çözecek bir yol bulabilirler. Bu çözüm İran’ın kaygılarını giderebilecek bir şekilde de formüle edilebilir.

Sivil toplum örgütlerimiz bu günler için var!.. İran’dan, Mısır’dan, Ürdün’den, Lübnan’dan, Irak’tan, suriye’den ve gereken her yerden sözü dinlenir insanları bir araya getirerek, çözüm için yol ve yöntem bulmalarına imkan sağlamak, çok zor olmasa gerek!

 Ekrem Kızıltaş - Haber 7

ekremkiziltas@gmail.com