Kirli savaş lobisi mevzi kaybediyor

Bir meselenin doğrudan tarafı olanlar, o konuda yapılanları unutmuyor. Kürt aydınlarından Ümit Fırat, TRT Şeş tartışmalarını ele aldığı yazısına, iz bırakan o sözleri hatırlatarak giriyor. ( Birikim, Şubat 2009, No: 238 )
Özetlemeye çalışayım:
* Rahmetli Turgut Özal'ın, "Araştırdım, annem Malatyalı bir Kürt'müş (...) Kürt meselesini çözmek benim boynumun borcudur" dediği söylenir.
* Henüz siyasi yasağı sürerken, 25 Ekim 1984'te, Süleyman Demirel, "Kürtler 500 yıldır asimile edilmemişler. Bundan sonra da asimile edilemezler" demişti.
* Aynı Demirel ama bu kez DYP-SHP koalisyonunun Başbakanı olarak, 7 Aralık 1991'de Diyarbakır'da yaptığı konuşmada, "Kürt kimliğine karşı çıkılamaz. Kürt realitesini artık tanımalıyız" demişti. Ancak sonra bu konuda hiçbir şey söylemedi.
* Dönemin Başbakan Yardımcısı Mesut Yılmaz, 16 Aralık 1999'da, Diyarbakır'da şöyle diyordu: "Demokrasi, Türk'ün de, Kürt'ün de hakkıdır... Avrupa Birliği'ne giden yolun, Diyarbakır'dan geçtiğine inandığımız için bugün buradayız."
* Başbakan Erdoğan ise 10 Ağustos 2005'te, "Kürt sorunu (...) bizim için demokratikleşme sorunudur" demişti.

Son 20 yılda gördüğümüz şudur: Siyasetçilerin çoğunluğu, kâh samimi duygularla, kâh oy avcılığı yapmak amacıyla Kürt sorununu çözmeyi arzuladı.
Ancak başta askeriye olmak üzere, bürokrasi bunu istemedi: Kimi milliyetçi/ulusalcı ideolojiye kapılarak, kimi demokratikleşmenin imtiyazlarını elinden almasından korkarak, kimi savaş sayesinde elde ettiği avantaları yitirmemek, kimi de sivil siyasetçilere üstünlük sağlamak için çözüm çabalarını engelledi.
Sonuçta, siyasetçilerin yukarıda andığımız sözleri havada kaldı.
Bugün ise durum epey farklı: ' Çözümsüzlük' lobisi (ki aynı zamanda ' Kirli Savaş' lobisidir) hiç bu kadar zayıf olmamıştı. Hadi hayırlısı!

Başbakan Erdoğan'ın Davos'taki çıkışının ardından, bazı kesimler bilhassa Türkiye 'nin Yahudi vatandaşlarını tedirgin etmek için ellerinden geleni yapmıştı.
Fanatik Müslümanlar bizzat Başbakan tarafından kışkırtılıyormuş da... Her an Yahudilere yönelik saldırılar olabilirmiş de... "Arkadaşımın dayısının tanıdığı bir Yahudi dişçi, hemen muayenehanesini kapatıp İsrail'e göçmüş" de...
Bu ve benzeri lafları, sadece avantacı medyada (ki aynı zamanda Ergenekon dostudurlar ) okumakla kalmadık, birçoğumuz bizzat kulaklarımızla işittik.
Peki, sonra ne oldu?
Hiç! Böyle gamlı baykuşluk yapanları haklı çıkartacak hiçbir şey olmadı.
Olmadı çünkü Müslüman vatandaş ile Yahudi vatandaş arasında bir husumet yoktur. Kavga ancak siyasi tezgâhlarla çıkarılır.
Ben sokaktaki vatandaştan eminim: Üç beş serserinin mütecaviz hareketlerinin dışında Yahudilere karşı bir şey olmaz.
Bu konuda tek korkum var: Hükümetleri zor durumda bırakmak, barış/yumuşama çabalarını baltalamak için provokasyon yapabilecek olan derin güçler.
Şunu biliyoruz: Yakın zamana kadar Ermeni, Rum ve Yahudi cemaatleri tehdit ediliyordu. Ergenekon tutuklamaları başladıktan sonra bu tehditler bıçakla kesilir gibi kesildi.
Hiç kuşkum yok: Eğer bazı Ergenekoncular içeri atılmasaydı, Davos sonrasında mutlaka bir kışkırtma yaparlardı.