Dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyoruz: İşte bir kez daha rektör atamaları tartışılıyor.
Yasaya göre üniversite 6 rektör adayını seçimle belirliyor. Bu 6 adayı YÖK, 3 kişiye indirip Cumhurbaşkanı'na sunuyor.
Köşk de önüne gelen 3 adaydan birini rektör atıyor.
Bu sistemin varacağı absürt noktayı yıllar önce yazmıştım: Üniversitedeki seçimde sadece "bir oy" alan (yani kendine oy atmış olan) aday dahi rektör olabilir.
Çünkü o "tek oy" sayesinde, "altıncı sıradaki aday" olarak ismi YÖK'e gider... YÖK üçe indirdiği listede ona da yer verir. Cumhurbaşkanı da imzaladı mı, tamam, sadece kendi oyuyla rektör olur adamımız.

* * *

"Pratikte böyle bir şey olmaz" diye itirazlar gelmesinden sadece dört gün sonra, dönemin Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, 2 oy alabilmiş (kendisi ve eşi) adayı rektör atamıştı.
Ama sonra Abdullah Gül de benzerini yaptı!
Yani benim "karşı" olduğum Sezer ile "desteklediğim" Gül, aynı kötü mekanizma içinde "eşitlendi."
Demek ki bu aşırı merkeziyetçi yapıyı demokratikleştirmek gerekiyor.
Peki, ne yapmalı?
Bu soruyu duyanlar hemen şöyle diyecektir: "Üniversite kimi seçerse rektör o olsun."
İlk bakışta pek demokratik bir sistem: Sandıktan birinci çıkan kişi (pratikte bir profesör) rektör olacak.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz