Uzun siyasi kariyerinde Necmettin Erbakan'ın yaptıklarının ve söylediklerinin pek azı benim kafama uydu.
Yine de, 28 Şubat (1997) darbe sürecinde, imkânlarım çok az olmasına rağmen, elimden geldiğince "desteklemeye" çalıştım.
Destekten kastım, şartlar gereği, ancak "Dövmesenize adamı" demekten ibaretti.
Yoksa mesela Susurluk kazasından sonra oluşan ortamda... "Glu glu dansı yapıyorlar" demesi, affedilecek bir hata değildi.

Derin devlet çıplak yakalanmıştı. Çeşitli protestolar yapıldı. Bunlar arasında, "Sürekli aydınlık için, bir dakika karanlık" eylemi de vardı.
Birçok kişi saat 21.00'de evindeki ışıkları bir dakika süreyle kapatarak protestoya katılıyordu. İnsanların talebi özetle "temiz devlet" idi.
Özellikle kentli orta sınıflarda öylesine derin bir kızgınlık vardı ki Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel bile, "soruşturmada sonuna kadar gidileceği" sözünü vermişti.
(Her zamanki gibi durumu idare ediyordu Demirel... "Devlet bazen rutin dışına çıkar" diyerek kanundışı uygulamaları savunan da yine Demirel'di...)

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Emre Aköz - Sabah