Bazı köylerde bunlara "cihan pehlivanı Koca Yusuf" ve kim olduğu bugüne kadar açıklığa kavuşturulamamış "dünya güzeli Zeliha Hanım" adında bir kadın da eklenirdi. Kahvecinin meşrebine göre de Fener, Galatasaray takımları, vs.
Halk mareşali çok seviyor, onu Atatürk'ün "hemen yanına" koyuyordu, her anlamda.
Oysa CHP'liler mareşalden nefret ederlerdi.
Hadi "küçümserlerdi" diyelim...
Onu her zaman "İsmet Paşa'ya rakip" olarak gördüler. Çünkü onu çok seven halk, İsmet Paşa'yı hiç sevmiyordu. (Bunu söyleyen de Atatürk'ün kendisidir, biz uydurmadık.)
İsmet Paşa'ya memurlar hayrandı, bugün de öyledir. Bir de kendini solcu sanan memur çocukları. İnönü, bürokrasinin önderiydi, halkın değil.
"İsmetçiler" mareşale "gerici" yaftasını yapıştırmaktan da utanmadılar. Çünkü "namaz kılıyordu"...
Peki bu adam gericiydi de, Atatürk niçin daha Ankara'ya ayak basar basmaz "aman Fevzi Paşa da gelsin, geldi mi, geliyor mu, ne zaman gelecek" diye tutturmuştu?
Niçin, büyük taarruzun planlarını ona yaptırmıştı? (Atatürk'ü gerçekten sevmeyenler "kendisi beceremezdi de ondan, komutanlığı iyiydi ama kurmaylığı zayıftı" derler!) Niçin, başka hiçbir silah arkadaşını mareşal yapmamıştı da onu yapmıştı? ("Meclis yapmıştı" diyerek beni güldürmeyiniz.)
Niçin orduyu tamamen ona emanet etmiş, değişmez ve değiştirilmesi teklif edilemez genelkurmay başkanı olarak tutmuştu?
Niçin, ölümünden sonra İsmet'in değil Fevzi'nin cumhurbaşkanı olmasını "vasiyet" etmişti?

Yazının devamına bu linkten ulaşabilirsiniz

Engin ARDIÇ / Sabah