Başkanlık sistemine karşı çıkanlar, öteden beri bunun "bünyemize uymadığını" söyleyip dururlar.
Altı yüz yıl padişah tarafından yönetilmiş ülkeye başkanlık sistemi uymamaktadır (isterseniz "tek adam" yönetimine bir kırk yıl kadar da cumhuriyetten koyunuz!), ama "ithal malı" Fransız parlamenter sistemi uymaktadır. Maşallah.

Oysa "Fransız kaşığıyla mama yeme" devri geçmiştir, artık mamalar "Amerikan kaşığıyla" yenmektedir ama en koyu Amerikan çocuğu bile iş sisteme gelince kıvırtır...

Beyzbol şapkasına, hamburgere ve kolalı içeceklere evet, başkana hayır.

Karşı çıkanların diğer bir dayanak noktası, başkanlık sisteminin "diktaya yol açacağı" endişesidir.
Bu sistemde "kuvvetler ayrılığı" ilkesi uygulanacağına göre, yasamaya ve yargıya asla karışamayacak, üstelik yürütme gücü de kanunla belirlenmiş ve sınırlanmış bir başkanın nasıl olup da dikta kurabileceği belli değildir.

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

(Engin Ardıç - Sabah)