Ufak tefek, kavruk bir Tunceli bebesi.

Kendi halinde bir memur emeklisi.

Gençliğinde, altmışlı yıllarda azıcık "bozkır solculuğu" etmişliği de var, "Siyasal'a falan yazılmış" birçok arkadaşımız gibi... Sarkık bıyık, beyaz gömlek, siyah hırka... Gri pantalon, lastik ayakkabı... İstikamet Gima'nın üstündeki Set Pastanesi, hafta sonları da karşı köşedeki Piknik Birahanesi...

Sonra o bıyık kırpılmış, "Mülkiye camiasına girerek Ankara seçkinlerine katılmanın" ödülü bürokrat partisine alınarak ve mebus yapılarak kazanılmış, hepsi bu.

Başka bir şey değil bu adam.

Ergenekon örgütünün "Horasan Yaylası'ndan gelme, Oğuz Türkleri'nin Kayı boyundan inme" diye pazarladığı bir Kürt çocuğu... Neredeyse "Osmanlı Beyliği'ni kuran Osman Bey'in akrabası" olduğunu da yazacaklardı, utandılar. (Belki de utanmamışlardır, aşağılık siteleri izlemiyorum.)

Alevi olduğu için de sapına kadar Kemalist, dibine kadar CHP'li gelmiş gidiyor...

Suç mudur, ayıp mıdır Kürt olmak, Alevi olmak, CHP'li olmak?

Asla... Ama yalancılık ayıptır.

"Saftırıklık" da alay konusudur, "oltaya takılmak, sazanlık etmek, işletilmeye gelmek" pek makbul değildir.

İşletiyorlar, sazan gibi atlıyor üstüne, sonra da madara oluyor...

Böyle olunca da, ortalıkta, "oy vereceğim ama inşallah kazanmaz" diyen sevimli budalalar belirebiliyor... "Çakma lider" de bu kadar gider işte. Aydın Bey ile Zafer Bey de, "masa başında adam yaratmanın" nereye kadar sökeceğini görürler, öğrenirler.

Şimdi göremezlerse, 13 Haziran sabahı görürler.

Belki de "yeni taşındıkları binanın camından" görürler, hayırlı uğurlu olur. ("Ortada bıraktıkları askerleri" bakalım hangi pencereden nereye bakarlar?)

Koç Holding yöneticileri de Türkiye'yi azıcık tanımaya başlarlar artık...

Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

(Engin Ardıç - Sabah )