Hesaplamışlar, Hazreti İsa'nın ve yüce Meryem'in işine bakın ki bu rakam aşağı yukarı Yunanistan'ın dış borçları kadar çıkmış: 300 milyar avro.
Bu Yunan-Alman "sevgisi" çok eskilere dayanır: Avrupa devletleri, kendilerine göbekten bağlı bir Yunan devletini Osmanlı'dan koparıp aldıkları zaman, başına "ithal malı" Bavyeralı bir prensi kral niyetine dikmişlerdi: Otto.
Adını kendilerince "Othon" yapıp yerlileştirdiler ama adam Atina'ya ayak bastığında tek kelime Rumca bilmiyordu!
Oysa başkent, ilk seçtikleri liman kenti Naflion olarak kalsaydı ve gelişebilseydi, liderleri Capo D'Istrias'ı da kelek bir kan davası uğruna birtakım Pelopones ayıları öldürmeselerdi de Yunanistan en başından bir cumhuriyet olarak doğup büyüseydi...
Şimdi, bir yandan Altın Şafak denilen Neo-Nazi partisinin iti kopuğu Hitler'e övgüler düzerken, bir yandan da Alman ordusunun ve SS örgütünün üç yılda, 1941-1944 yılları arasında öldürdüğü 80 bin kadar Yunanlı hatırlanıyor... Bu rakama, gaz odalarında boğulup fırınlarda yakılan Selanik Yahudileri de dahil midir, onu da söylesinler. (Onların da 30 bin kadar olduğu tahmin edilir.)
Angela Merkel bu parayı öder mi? Hayır.
Yunanlılar da alamayacaklarını biliyorlar ama maksat gıcıklık olsun.
Almanya'dan ünlü "Elgin mermerlerini" istemeleri de, bizim Bergama Zeus Sunağı'nı istememiz de hep aynı kapıya çıkacaktır.
Bu yolun sonu yoktur.
Ama istemek de serbesttir tabii.

Yazının devamını okumak için bu linki kullanabilir misiniz?

Engin Ardıç - Sabah