Bu iki başlığı tepeye yazdıktan sonra, altını doldur doldurabildiğin kadar.. Konforlu seyahat edemediğinden mi yakınırsın, istediğin hatta araç bulamamaktan mı?.. Yoksa trafik sıkışıklığı mıdır seni rahatsız eden? Toplu ulaşımı da tercih etseniz, özel aracınızla da seyahat etseniz elbet bir derdiniz vardır. Ya da en azından açıkça dert yanabildiğiniz bir derdiniz.. Oysa toplu ulaşım söz konusu ise, çok da rahat dillendirilmeyen bir başka dert daha var.. Taciz..

*

Her gün okuluna gitmek üzere metrobüse binen öğrenci kız kardeşimiz, alışverişten dönerken Halk otobüsünü tercih eden ablamız ya da misafirliğe giderken minibüse binen komşumuzun kızı tacize uğruyor. Sadece bunun için otobüs duraklarında saatlerini geçiren insanlar var. En dolu ve en çok kadının bindiği aracı yakalamak için fırsat kollayan.. Sonra da o bildik manzaralar.. Yaslanarak, iterek, elle ya da kolla onlarca farklı şekilde tacize maruz kalıyor kadınlarımız.. Tacizde bulunanlar, bu bir-iki saniyelik temastan ne tür bir haz duyuyorlar bilmiyorum.. “fortçuluk” en eski psikolojik arızalardan biri olduğu için eminim profesyoneller bunun sebebini de, tedavi yollarını da bulmuştur.. Sorun şu ki, bu kişiler, hasta olmadıklarına inanıyor muhtemelen.. Bir de tacize uğrayan kadınlarımız yaşadıklarını kimseyle paylaşmadığı için, bu toplumsal sorunu çözemiyoruz.. Bazı kadınlar, yanlış anlamış olabileceklerini düşünerek kendilerini suçluyor.. Ve haksız yere bir kişinin gururuyla oynamak korkusuyla susuyorlar.. Bazı kadınlarımız seslerini yükseltse de ne muhatap bulabiliyor ne de destek alabiliyor. Yanlarında iğne taşıyan kadınlar olduğunu biliyorum. Ama batırmak için arkalarını döndüklerinde kimseyi bulamıyorlar.. İşin hukuki tarafı ayrı bir tartışma konusu. Taciz gerçekleştikten sonra bir sürü başka değişkenle beraber yargılatırsınız vakayı. O mesele değil.. Mesele böyle bir olayın gerçekleşmesini önlemek.. Aklınıza gelen bir şey var mı?

Yazının devamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Ersoy Dede - Yeni Akit