İkisi de Türkiye’de bir iç savaş çıkarabilmek için uğraştı, uğraşıyor.

İkisinin de sahibi aynı. PKK da FETÖ de aynı ülke istihbaratınca besleniyor, teşvik ediliyor.

İkisi de Türkiye’nin açık yaraları üzerine çöreklendi. PKK’yı var eden ortam Kürtlüğün, FETÖ’yü var eden ortam dindarlığın yasak olduğu ve insanlara bu nedenle ağır bedellerin ödetildiği aynı ortamdı.

PKK etnisite (Kürtlük), FETÖ din (ılımlı İslam) üzerinden vücut buldu. Ama Türkiye Cumhuriyeti devleti vatandaşıyla barışık hale gelip yasaklar kalktıkça ikisi de nefes alamaz oldu. Kullanım değerleri düştükçe okyanus ötesindeki sahip sufleler vermeye başladı: “Türkiye otoriterleşiyor”, “Erdoğan diktatör”, “Türkiye IŞİD’e silah veriyor”, “Tayyip gidici” vesaire.

Muhalefeti kategorik olarak iktidar ve devlet karşıtlığına indirgeyen kötü muhalifler nedeniyle iki terör örgütü de siyasi alanda, medyada, akademide ve sivil toplumda kolay karşılık buldu. Böylece hem kendilerini meşrulaştırıp terör örgütü olduklarını gizleyebildiler hem de Türkiye’yi kanla ve kinle boğacak bir vasata kavuştular.

Her iki terör örgütü de siyasi alanda mevcut. PKK’nın partileri var. Seçimlere girmeyi göze alabileceği bir tabana sahip olmadığı için FETÖ parti kurmak yerine partilere sızdı. En son MHP’yi ele geçirmeye çalışırken basıldı.

Her iki terör örgütü de sivil alanda örgütlü. Daha yeni el konulan ya da yayını kısıtlanan medya organları, gazeteci görünümlü teröristleri var. Bunlar yalan haberle, manipülasyon ve algı operasyonlarıyla yetinmediler elbette. Alenen terör örgütü propagandası yaptılar. Örgüt içi haberleşme, örgüt liderleri Gülen ve Öcalan’ın mesajlarını yayma dahil her türlü suçu Türk hukuk sistemi içinde işleyebildiler. Şimdilerde terör medyası kapatılıp gazeteci kılıklı teröristler yargılanmak üzere tutuklandıkça “özgür medya susturulamaz” yaygarası koparıyorlar.

YAZININ TAMAMI İÇİN TIKLAYIN