Ünlü Fransız Le Monde gazetesi şöyle bir haber yapmış “Araplara karşı ırkçılık doğallaşıyor!”. (http://www.lemonde.fr/societe/article/2012/08/16/le-racisme-anti-arabes-se-banalise-dans-le-gard_1746745_3224.html) Şunu iyi bilmek lazım, Fransa’da Arap demek Müslüman demek, hiç ayırt etmiyorlar. Ayrıca Türkler de Arap sayılıyor arada ki farkı bilmeyen çok. Bir çok sefer Türk camilerinin duvarına “Araplar dışarı” diye yazılar yazılmıştı.

Gazete, geçtiğimiz günlerde bir market önünde biriken gençlere ateş eden çiftten (http://www.haber7.com/fatih-karakaya/haber/912815-ramazani-kutladiklari-icin-vuruldular) bahsederek başlamış.

10 kişiye yakın insan üzerine ateş eden adam ve karısı hiç te marjinal insanlar değilmiş. Adam belediye mezarlığında görevli imiş. Bugüne kadar alkollü sürmekten başka suçu olmamış, herkes tarafından sevilen biriymiş.

O gün orada biriken gençlerin de polislik hiçbir sorunu olmamış. Kimisi mühendis, kimisi yüksek okulda öğrenci, bazıları iş yeri sahibi, bazıları da işçi! Yani o alıştığımız ayyaş, hırsız, eroinman arap imajından uzak insanlar.

Birkaç gün sonra mahkeme sadece şiddete teşebbüsten adama 4 yıl, kadına da 2 yıl hapis cezası verdi. Asıl komedi de zaten burada başlıyor. Şu anda o bölge barut gibiymiş. Herkes gergin ve patlamaya hazır bomba haline gelmiş. “Kökten Fransızlar” adaletin çok acımasız olduğunu, “kökten Fransızlarla” karşı çok çetin, Araplara (Müslümanlara) karşı çok şefkatli olduğunu düşünüyorlarmış.

O bölgenin valisi hala kendine gelememiş, “insanlar olayın ne kadar vahim olduğunun şuurunda değiller” diyor. “Nasıl olsa ölen olmamış ki!” Bu ne şiddet, bu ne celal diyorlarmış!

Yerel siyasiler bile ne yapacaklarını şaşırmış durumdalar. Halkı sakin olmaya davet ediyorlar. Sadece sosyalist partisi sessiz kalmış. Oy kaybetmek istemiyor herhalde. O bölge aşırı sağın pençesine takılan bölgelerden biri. Aşırı Sağcı partinin 2 milletvekilinden biri de o bölgeden seçilmişti. Her seçimlerde de oylarını artırıyor.

Aslında siyasiler de farkında. Ekonomik kriz arttıkça işsizlik rekor seviyede gezdikçe her zaman birileri günah keçisi yapılır. O bölgede 1863 yılında çalışmaya gelen işçilerden 8 tanesi de ırkçı cinayete kurban gitmişti. Ama oy uğruna fazla seslerini çıkartamıyorlar.

Olay o kadar ciddi olmasına rağmen hiçbir ulusal siyasetçiden, başbakandan, bakanlardan kınama gelmedi. Günlük olaylardan biriymiş gibi geçiştirildi. Ancak 2011 ırkçı saldırılar istatistikleri kan donduruyor.

Genel manada ırkçılık 2010’a göre düşmüş. Özellikle Yahudilere saldırılar azalmış. Ama Müslümanlara yapılan saldırılar %33 artmış. 2011 yılında 155 saldırı düzenlemiş Müslümanlara.   Bu rakam sadece saldırıları kapsıyor ve resmi olanı. Bir de belediyelerin örtbas ettiği saldırılar var.

Zaman aleyhimize işliyor. Hiçbir hazırlığımız yok, güç yok, para yok. Sığınacak liman desen hiç  yok. Ben Türkiye devletinin de ilerde çıkacak büyük sorunlar karşısında “gurbetçilere” sahip çıkacağını sanmıyorum.

O halde hazırlık yapmanın zamanı geldi de geçiyor. Ekonomik olarak güçlü olmak zorundayız. Kişisel zenginliklerden bahsetmiyorum, vergi kaçırarak, her yıl şirket kapatıp açarak oluşturulan zenginliklerden bahsetmiyorum.

En yüksek vergileri ödeyen, bir çok insan çalıştıran şirketlerimiz olmalı. En yüksek okullarda okuyan, en gözde meslekleri seçen gençlerimiz ve tabii ki siyaset.

Karar mekanizmalarında olan, lobi gücüyle kararları etkileyen siyasi güç. Ancak o zaman hak ettiğimiz gibi adam yerine konuluruz.

Fatih KARAKAYA - Haber 7
karakaya.fatih@gmail.com
http://twitter.com/fkarakaya