Hatta açıklanırken de birçok kimsenin dile getirdiği İran örneğini daha somut bir şekilde ortaya koymak gerektiğini düşündüm.

Bazıları da “inanılır gibi değil” derken bir bakıma şunu da ima ediyorlar “yok canım olmaz öyle şey, devletimiz uyuyor mu ki devlet içinde başka bir devlet kurulurken haberi olmasın”.

Oluyor işte, bakın SAVAK gibi güçlü bir istihbarat örgütünün Şah'ın kontrolünde olmasına rağmen nasıl oluyor.

Genç kuşaklar iyi hatırlamadıkları için olayı biraz geriye giderek anlatmamız gerekmektedir.

İranlı dini lider Ayetullah Humeyni 1902 yılında doğar.                 

Dedeleri Ehlibeyt' in yedinci imamı olan İmam Musa Kâzım'ın torunlarındandır. Çok küçük yaşta babasını, 15 yaşlarında da annesini kaybetmiştir.

1922 yılında İran'ın, dini hayatı ile ünlü Kum kentine yerleşti. Fıkıh, kelam, mantık, felsefe ve birçok İslami konularda çok sayıda kitap yazdı.

İmam Humeyni, dönemin İran hükümdarı olan Şah Rıza Pehlevi 'ye ve yönetimine karşı açıkça cephe aldı.

1950 yıllarında Ayetullah, 1960 yıllarında da Büyük Ayetullah ünvanı aldı ve dini hiyerarşinin bir numarası oldu.

1962-63 yıllarında Şah Rıza Pehlevi'ye karşı,  yönetim karşıtı bazı olaylar meydana geldi İran'da.

Bunun üzerine Humeyni tutuklandı ve bir yıl kadar İran'da hapis yattıktan sonra 1964 yılında Türkiye'ye sürgün edildi.

Bir süre Bursa'da kaldıktan sonra Türkiye - İran arasındaki mutabakat üzerine sürgün olarak Irak'a gönderildi ve böylece İran'daki paralel devlet yapılanması da böylece başlamış oldu.

Humeyni, Şah'a karşı muhalif hareketi Irak'ta Necef kentinden yönetti. Daha sonra Irak Lideri Saddam Hüseyin'in, İran Şah'ı ile yaptığı görüşmeler sonucunda Humeyni'nin sürgün hayatı Fransa'ya uzandı.

Burada Paris'in bir banliyösü olan Neauptile-le-Chateau'ya yerleşti.

İran'da Humeyni'nin etkisi 1970'lerin ortalarından itibaren oluşmuş ve giderek devlet kademelerinde de hiyerarşik olarak yerleşmeye başlamıştı.

Öte yandan İran' da Kum' a yani İran'ın dini merkezine akan çok ciddi bir parasal kaynak vardı. Humeyni Fransa'dan kasetlerle talimatlar, emirler gönderiyor bu doğrultuda resmi Şah rejiminin dışında farklı bir yapı oluşuyordu, bu yapılanmayı destekleyen güçlü bir zekât sistemi vardı.

Eğitim sistemi başta olmak üzere, buraya bir parantez açalım: Gezi olaylarında birçok lise öğretmeninin, müdürünün, üniversite öğretim üyesinin, dekanın hatta rektörün okulları nasıl sokağa döktüğünü biz de yaşamış görmüştük.

İran da Devletin tüm kurumlarında; Adalette, Sağlıkta, Emniyet'te, İstihbarat ‘ta, Ekonomik Sistem'de, Sosyal Bakanlıklar da yavaş yavaş Humeyni'ye bağlı olan, O'nun talimatları ile hareket eden bir yapılanma oluşuyordu.

Giderek bu yapılanma, İran'da muhalif kanadın Humeyni taraftarlarından sonraki büyük ve önemli örgütlü yapısı olan solcu halkın mücahitleri grubunu da etkisi altına aldı ve Halkın Mücahitleri de Şah'ın devrilmesi konusunda Humeyni taraftarlarına destek vermeye başladılar.

İran Devrimi üzerinde çalışan gazeteci Cengiz Çandar'ın da hayretle belirttiği gibi, Paris'in bir banliyösünden konuşmalarını kasetlerle İran halkına ulaştıran Humeyni bir kasetinde, Tahran'da oturanların akşam verilen belli bir saatte, evlerinin balkonlarına çıkıp on dakika “Allahu Ekber” diye bağırmalarını istiyordu ve bu talimat aynen yerine getiriliyordu.

1978 yılı sonlarında İran'da, sokak hareketleri iyice yaygınlaştı, grevler ve iş bırakmalar hemen her gün giderek toplumun her kesimine yayıldı.

Teyp bantları Fransa'dan binlerce, yüz binlerce çoğaltılarak İran halkına ulaştırılıyordu.

Derken 16 Ocak 1979'da Şah Rıza Pehlevi İran'ı terk etti.

Bunun üzerine 1 Şubat 1979'da Humeyni dünyanın en kansız ve büyük devrimlerinden birini yapmak üzere İran'a döndü. Şaşaalı bir dönüş sonucunda tüm İran bürokrasisi tek tek ve toplu olarak Humeyni'ye bağlılığını açıkladılar. Bu arada asker ve polis te aynı şekilde bu ruhani lidere bağlılıklarını bildirdi.

Böylece ruhani lider aynı zamanda, İran'ın siyasal ve hukuki lideri oldu.

Yani başa dönersek, demek ki bir ülkenin resmi devlet yapısının paralelinde bir yapı oluşturulabiliyor, bu yapıyı uzaklardan bir imam, bir şeyh, bir hoca, bir lider yönlendirebiliyor ve paralel devlet “olgunlaştıktan” sonra da düğmeye basılabiliyormuş.

Humeyni'ye Paris sahip çıkmıştı yani Fransa Humeyni'yi koruyup kollamış, kol kanat germişti ve Humeyni de zaten düşman olarak sürekli ABD'yi ve SSCB'yi (Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği) dile getirmişti.

Kıta Avrupa'sına özellikle, Fransa'ya karşı ne Humeyni'den ne de ondan sonraki liderlikten ciddi bir eleştiri hatırlamıyorum.

Peki, tüm bunları niye anlattım?

Aslında çoğumuzun aklına gelebilen, hatta daha önce de bazılarınca dillendirilen bu “paralel komplo”yu neden hikâye ettim?

Çünkü birçokları hala soruyor “bu paralel yapı ne demek, paralel yapı denen şey bu kadar ciddi mi, Türkiye'de böyle bir paralel yapı var mıdır?”

Ben hikâyemi anlattım, bundan sonrası okuyucularımın ferasetine kalmış.

Allah bu güzel ülkeyi, bu ülkeye hain bakanların şerlerinden, tuzaklarından korusun.

Ferman Karaçam