İnsan, insanlıktan koptu.

Göğünden kopup kaybolan bir yıldız misali, insan da insanlığın evreninden düşüp kayboldu.

Batı, vicdanı dinin ve ahlakın yerine koymak için kiliseyle girdiği çetin savaşı kazandı ama aradan daha birkaç asır geçmeden vicdanını da yitirdi.

Dinden, ahlaktan zaten soyulmuş olan insan sonunda, vicdanından da soyununca geriye, kuru aklı ile çırılçıplak kaldı 

Akıl zirveleri zorladı.

Fezaları fethe çıktı, gezegenleri dolaşıyor.

Kilometrelerce uzunluktaki hedefleri yok eden füzeler ve bombalar yaptı fakat bunların her biri birer bumerang gibi yine kendi göğsüne dayandı.

Yani Batı'nın dünyaya huzur getireceğini iddia ettiği felsefesi, "aydınlanmacı" (!) adını verdiği aklı da iflas etti.

ABD bir adım daha ileriye atsa, Kuzey Kore altı şiddetinde depremleri tetikleyen ve atom bombasından daha güçlü olan hidrojen bombasını kullansa, çağdaş beton uygarlığının gökdelenleri yerle yeksan olacak.

Olsun.

Evet, bütün kalbimle söylüyorum.

Bu zulüm çağının bütün surları, bütün dayanakları, bütün iddiaları, bütün teknikleri yerle yeksan olsun. 

Olsun ki, Suriyeli ve Burmalı bebeklerin yüzünde kuruyan kanların hesabı sorulmuş, bedeli ödenmiş olsun.

Ölümleri, göçleri, yıkımları ve bunları dile getirecek kelimeleri zorladıkça göğüste nefes düğüm düğüm oluyor ve işte böyle zamanlarda, " iyi ki şiir var " diyorsunuz.

Evet, iyi ki şiir var...diyerek, Bugün Burmayım  adını verdiğim ve yeni  yazdığım şiirimden birkaç mısra paylaşayım istiyorum.

Bugün Burmayım 

Bugün dağlar deli, ben divaneyim

Bugün karlar yağmış güneş yanığı 

Ellerim göklerde 

Ruhum kıskaçta

Bugün şerha şerha bağrım kan dolu 

Bugün tokum ayyaşlar sofrasında

Bugün açım mecnunlar meclisinde

Bugün nurum meczuplar kadehinde 

Bugün bir acıyı mısmarla deştim

Yola düştüm Ali'nin düldülüyle

Musa olup çölden çöle savruldum

Görsem dedim dağ döşünde kavruldum

İsa oldum dokuz canla yol teptim 

Haydutların çarmıhında ruh oldum

               (.......)

Tutun ellerimden dostlar, erenler 

Bağı kavi olan mübarek kullar

Abidler, zahidler, abdal aşıklar

Gelin imdadıma bugün burmayım 

Sadece bugün mü ?

Elbette hayır. 

Osmanlı'nın yıkılışından beri her günümüz Burma, Bosna, Çeçenya, Filistin, Suriye, Yemen, Libya, Doğu Türkistan, Irak, Mısır, Kosova, Afganistan, Gazze, Cezayir, Çad, Moritanya, Eritre, Kırım, Keşmir, Bangladeş, Tunus, Moro....ve ve ve daha onlarca ülkemiz, o ülkelerin her birinde onlarca şehrimiz, yüzlerce kasabamız, binlerce köyümüz ve milyonlarca canımız gitti. 

Medeniyetimize ait asırlık eserlerimiz tarumar oldu.

Evet Batı, batının felsefesi, dünya görüşü, demokrasiye ait bütün iddiası bitti.

Mazlumlara bu dünyayı dar eden ve sürekli zulüm üreten Batı'nın dinsiz, ahlaksız, vicdansız felsefesinin iflasına doğru gidiyoruz.

Bundan sonrası, bugüne kadar olduğu gibi sadece bizim kanımız akmayacak.

Bu söylediğim kuru bir iddiadan ibaret değildir.

Gemi azıya aldı, görünen köye kılavuz gerekmez. Belki şu anda sadece Kuzey Kore'nin başındakiler çılgın gibi görülüyor.

Ama dünyada bundan sonra daha nice deliler ve çılgınlar çıkacak.

Batılı dünya görüşünün zulme dayalı ömrü uzun sürdü.

Ama zulüm ebedi değildir.