Bunlardan birincisi Talat Aydemir cuntasıydı. 27 Mayıs'ın muzaffer darbecileri, başarısız darbecileri affetmediler. Aydemir ve Fethi Gürcan, 27 Mayıs cuntası tarafından yargılandı ve idam edildi.

İkincisi de Madanoğlu cuntasıydı. 12 Mart'ta "sağcı faşist" Tağmaç-Türün cuntası, "solcu-faşist" Madanoğlu cuntasını etkisiz hale getirdi ve yargıladı. Ama cuntanın ucu kuvvet komutanlarına kadar uzandığı için, galip cunta, olayı işi büyütmeden örtbas etmeyi tercih etti. Madanoğlu ve arkadaşları yargılandılar ama beraat ettiler.

Her iki olay da cuntacıların birbirini yargılamasıydı. Yargılayanla yargılanan aynı suçu işlemişti. Aralarındaki tek fark birinin başarılı, diğerinin başarısız darbeci oluşuydu.

Darbe sevicilik yeni bir kılıkla karşımızda

Darbecileri suçüstü yakalayıp yargılamak sivillere ilk kez nasip oldu. Balyoz davası, sivil siyasetin yargıya verdiği cesaretle, bağımsız yargının bir darbe teşebbüsünü yargılayıp cezalandırdığı ilk örnektir.

Balyoz davası kararı bu bakımdan, Türk demokrasi tarihinin önemli dönüm noktalarından biridir. Sadece yargının değil, siyasetin de toplumun da rüştünü ispat etmesidir.

Peki böyle bir ülkede, yani toplumun kendi iradesini hiçe sayıp onun seçtiklerine karşı darbe yapan suçluları hiçbir zaman yargılayamadığı bir ülkede; böyle bir ilkin gerçekleşmesinin bütün toplum tarafından bayram sevinciyle kutlanması gerekirken bu tablo neyin nesi?

İki büyük muhalefet partisi; basının, STK'ların, kanaat önderlerinin neredeyse yarısı; büyük baroların (evet, baroların bile) bir kısmı ve toplumun bir kesimi mahkeme kararı karşısında yas tutuyor. Darbecilerin ardından kahramanlık menkıbeleri yazıyor, marşlar söylüyor, ağıt yakıyor. Ve bizim, tuttukları yasın sebebinin, davada savunma haklarının ihlal edilmesi, hukuka uygun bir yargılama yapılmaması olduğuna inanmamızı bekliyor. Darbeciler için değil, hukuk devleti için üzüldüklerini iddia ediyor!

Hayret! Madanoğlu cuntasının alenen ve resmen suç işlediği apaçık ortada olduğu halde, onların beraat etmesine hiç üzülmemişlerdi. Adaletin tecelli etmemesine hiç mi hiç aldırmamışlardı o zaman. Şimdi ne oldu da böyle hassaslaştılar? Çünkü darbeciyi alenen savunmak artık çok zor bir ülkede. O yüzden de darbe sevicilik, ancak "hukuk sevicilik" kılığına bürünmüş bir halde çıkabiliyor karşımıza. Ama doğrusu kostüm üzerlerinden dökülüyor.

Yazının devamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz

Gülay Göktürk - Bugün