Her yıl bu vakitler bir araya geliyorlar. Birkaç gün, birlikte oluyorlar. Oğullarını, kızlarını, eşlerini, torunlarını anıyorlar. O anlarda gururlanıyorlar, hüzünleniyorlar, göz yaşlarını tutamıyorlar.

Her yıl bu vakitlerde 15 Temmuz şehitlerinin aileleri 15 Temmuz Derneği’nin düzenlediği bir etkinlikte buluşuyor. Hem hafızalar diri tutuluyor. Hem yaşanan sorunlar dinleniyor. Talepler birinci elden iletiliyor. Hem hasret gideriliyor.

Son üç yıldır onları yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Artık çoğu ile tanış olduk, ahbap olduk, kardeş olduk. Büyük bir ailenin biz de bir ferdi olduk.

Programın birinci gününde, öğle yemeği için bir masanın kenarına ilişmiştim. Bir süre sonra, yanıma bir hanımefendi geldi.

“Size bir şey anlatabilir miyim” dedi.

“Elbette dedim!”

Dedi, “Ankara’da ASKİ’ye fatura ödemek için gitmiştim geçenlerde. Görevli memurlardan biri sordu, ‘Şehit yakınıymışsınız. Çocuğunuz nerde şehit oldu’ dedi. ‘15 Temmuz’da Ankara Emniyet Müdürlüğü Binası’nın önünde’ diye cevap verdim.

Görevli memur, ‘Darbeyi kendi kendilerine yaptılar. Çocuğun boşu boşuna öldü’ deyince, nevri döndü, ‘Benim hala canım yanıyor. Sen ne söylüyorsun. Şayet benim oğlum gibi şehitler olmasaydı şimdi bu masada bu görevi yapıyor olamazdın’ dedim.”

Olayı, bana göz yaşları içinde anlattı.

"BENİM OĞLUM 8 YILDIR EVİNE NEDEN DÖNEMİYOR?"

Sonra durdu; “Bir de tiyatro diyenler var biliyorsunuz. Her tiyatro oyunundan sonra oyuncular dağılır herkes evine döner. Şayet 15 Temmuz tiyatroysa benim oğlum 8 yıldır evine niye dönmüyor. Bize niye dönmüyor. Benim oğlum Şubat’ta 30 yaşına basacaktı. 8 yıldır evimizde ağıt var” diye konuştu.

Şehit annesinin susmasından sonra ona sadece hicranla bakakaldım!

***

15 Temmuz Derneği, şehit yakınlarının sorunlarının çözümü için çaba sarf ediyor. Ama tek ilgi alanları o değil. Aynı zamanda, 15 Temmuz ruhunu yaşatmak... Gelecek nesillere anlatmak… 15 Temmuz gecesi yaşananları unutturmamak görev ve ilgi alanlarından. Hafıza 15 Temmuz Müzesi de zaten aynı gerekçelerle açıldı.

Orada, darbeye direnen kahramanların eşyaları ile darbecilerin kullandığı mühimmatlar sergileniyor, biliyorsunuz.

Hafızamızı diri tutmazsak, 15 Temmuz’u doğru anlatmazsak ve gelecek nesillere doğru aktarmazsak korkarım ki bir 10 yıl sonra, o gece olanları “çarpıtarak” anlatanların sesi daha gür çıkabilir!

"NE OLDUĞUNU ÇARPITMAK İSTEYENLER VAR"

Çünkü görüyoruz ki darbe ve iç işgal girişiminin akamete uğratıldığı geceyi unutturmak… Unutturamıyorlarsa, “ne olduğunu” çarpıtmak isteyenler var.

Şehitlerimiz, gazilerimiz ve o gece sokaklara dökülen binlerce insanımızın nasıl destan yazdığını unutmayacağız, unutturmayacağız. O gece insanlarımızın nasıl ölümü öldürüp, ruhunu dirilttiğini unutmayacağız, unutturmayacağız.

Yoksa, şehit annesinin başına gelenler sıradanlaşır. Şehitlerin kemikleri sızlar. Yapılan fedakarlıklar unutulur gider!

Haksız mıyım?