Hele futbolu yönetenler çapaçul çıkarlar peşinde çürümüş gitmiş, taraftarların takım aidiyeti her türlü adalet duygusunu ikinci plana atmışsa... 

Geçmiş sezonların karanlıkta kalan yanlarına ışık tutmaktansa, "futbolda olur böyle şeyler!" denilip geçilmişse... 

Futbolun "masa" sonuçları saha sonuçlarını alt etmiş, insanlar arasına nifak tohumları atılmışsa... 

Yani bu güzel oyunun düzeni dibine kadar çirkinleşmişse... 

Bütün memleket o sırada uyuyor olsa bile hiç kuşkunuz olmasın ki, kaos mühendisleri ellerini ovuşturarak çoktan işe koyulmuşlardır. 

Çünkü onlar taraftarlık aidiyetini kullanarak geniş kesimleri nefret ve çatışma ortamına doğru mobilize edebileceklerini bilirler. 

İyi insanlar çoğu zaman durumun ve pis oyunun geç farkına varır. 

Bu bakımdan... 

Fenerbahçe otobüsüne saldırının bütün yönleriyle aydınlatılması ihtiyacı kilit önemdedir. 

Nihayetinde, insanların takımlarına "benim senden başka neyim var?" diyerek yaklaştığı bir ortamdan söz ediyoruz. 

Öyle zamanlar vardır ki, basit gibi görünen bir tekme, hatta bir tükürük bile "sıradan" olmaktan çıkar. 

13 Mayıs 1990'da Dinamo Zagreb- Kızılyıldız maçında Hırvat Boban'ın sahaya giren taraftarları coplayan Sırp polise attığı tekmeden sonrasının nasıl geldiğini bilmeyen var mı? 

Daha iki yıl öncesinde Mısır'da sosyal kamplaşma ve çatışma ortamının nasıl takım taraftarlığı üzerinden alevlendiğini anlatmayayım şimdi. 

yazının devamı için tıklayınız