Türkiye kadar anma gününün olduğu başka bir ülke var mıdır bilmiyorum. Neredeyse herkesin gönlünü alacak kadar gün var. Nasıl olsa bedava, problemlerin üstesinden gelmek için herkese ve her kesime bir mavi boncuk dağıtırsınız olur biter.

 Madem yeri ve zamanı geldi, gündem de buna gayet uygun,24 Kasım öğretmenler gününü ele alalım. Bu günün öğretmenlere sağladığı şey nedir, ironinin dışında verdiği pozitif bir mesaj var mıdır?

İsterseniz bu konuda birlikte bir beyin fırtınası estirelim. Hepimiz ömrümüzün belli bir kısmında öğretmenlerin tezgâhından geçtiğimize göre bir şeyler söyleyebilecek kadar bir fikre sahibiz demektir.

24 Kasım Öğretmenler Günü öğretmenlerimizin hangi problemini çözmüştür, sırasıyla gidelim:

*Bu gün öğretmeni kadraja almıştır, ama deklanşöre basılmamıştır.

* Deklanşöre basıldığı çok nadir zamanlarda ise fotoğraf makinede unutulmuştur.

* 24 Kasım öğretmenin bütün sıkıntı ve problemleriyle zumlanmasına katkı sağlamış, saygınlığını artırmak yerine acıklı bir manzara sergilenmiştir.

* Öğretmenler gününde o kadar çok metafor üretilmiştir ki neredeyse “öğretmen” kimliğinin bir hükmü kalmamıştır. O bir anne, o bir baba, o bir istiridye incisi, bahçıvan, mum, güneş, toprak, usta vb. Öğretmenlik mesleğinin faziletinden bahsedenler ise ağızlarını peygamberle açıp Allah’la kapamışlardır. Ne de olsa öğretmenlik peygamber mesleğidir, o da yetmedi Tanrı mesleğidir. Rab kelimesi terbiye eden olduğuna göre öğretmenler de bu rabbani uğraşla iştigal ederek bunun feyzinden yararlanmış oluyorlarmış.

* Öğretmenlere kutsal olduklarını söylemek kutsal kelimesinin çok kolay kullanılabilinir bir metaya dönüştüğünü göstermektedir. Öğretmenler değerlidir, önemlidir, çok mühim bir vazife ifa ediyorlar diyebilirsiniz, ama nasıl olsa çok kullanışlı diyerek kutsal kelimesini uluorta kullanamazsınız.

*Hint fakiristleri de Çin Budistleri de kendi çapında kutsaldırlar ve bu kutsallıklarını dünyayla kurdukları eğreti ilişkiden alırlar. İki yakası bir araya gelemeyen insanların mağduriyetlerini kutsamak ilkel din mantığıdır. Eğer öğretmenin görevi icabı çok kutsal biri olduğuna kanaat getiriliyorsa yapılacak iş devlet ve millet olarak eğitimcilerin üzerine titremektir. Bunun yolu da hayat mücadelesinde öğretmene azami katkı sağlamak, önündeki barikatları kaldırmaktır.

* Öğretmenlerin toplum içersindeki itibarı o denli zedelenmiştir ki sinema ve televizyon dizilerinde düzgün bir öğretmen portresine rastlamak neredeyse mümkün değildir. Öğretmen hayat içinde trajik, filmlerde komiktir. Özellikle komikleştirilmek için gayret sarf edilmektedir.  

*24 Kasım öğretmenlerin organize hediyelerle, klişe nutuklarla memnu ve mutlu bir insana dönüştürülme girişimidir. Veli ve öğrenci nazarında öğretmen hızla aileden biri olmaktan uzaklaşmaktadır. Yapay iltifatların plastik çiçeklerden farkı yoktur, görüntüsü vardır, ama kokusu yani ruhu yoktur.

* 24 Kasım öğretmene yeniden iade-i itibar verme günü olarak anılacaksa ne mutlu, ama öğretmenin sıkıntısını yağmalama günü olarak kalmaya devam edecekse üzerinde durup bir kez daha düşünmek lazımdır.

* Hiç kuşkusuz ki bugün öğretmenler anılmak değil anlaşılmak için uğraş vermektedirler. Anmalar anlamayı geçici bir süre için rafa kaldırma ritüelleri olduğundan törenleri alışkanlıklarımız yönetmektedir.

* Öğrenmenin ve öğretmenin kitap menşeli kutsiyeti tesis olunmadan öğretmenin kutsallığından bahsetmek, maddi imkânsızlıkları manevi olanaklarla telafi etmeye kalkmaktır.

Hüseyin Akın - Haber 7
akinakinhuseyin@hotmail.com