Her kafadan bir ses çıkıyor. Suriye savaş uçağımızı düşürdü, Türkiye hiçbir cevap vermedi, veremedi. İsrail, Mavi Marmara gemisine saldırıp dokuz insanımızı şehit etti, Türkiye yine cevap vermedi. Kuzey Irak'ta askerlerimizin kafasına çuval geçirildi, ABD'ye nota bile verilemedi? PKK, bir başka ülkeden gelip askerlerimizi şehit ediyor, cevap vermiyoruz.

Büyük ülke, süper güç, bölgesel güç, büyük devlet, yükselen güç.. Bunlar hayal mi yoksa kendi kendimize rol biçip gururumuzu okşuyoruz da kimsenin bundan haberi mi yok? Çok konuşup, büyük konuşup hiçbir şey yapamayan bir ülke mi olduk? Son yirmi yılda gördüklerimiz, okuduklarımız, izlediklerimiz bir tür yanılsama mı?

Birkaç gündür benzer söylemler yoğunlaştı. İçeride ve dışarıda bir çok çevre, Türkiye'ye rol biçiyor, tahrik ediyor, eleştiriyor. Kimileri yerin dibine batırıyor, kimileri göklere çıkarıyor. Herkes, belli çevrelerin, ülkelerin durduğu yerden, baktığı yerden hareketle Türkiye üzerinde senaryolar yazıyor. Türkiye'yi eleştiren de, aciz gösteren de, yücelten de belli güç merkezlerinin hesaplarını önceliyor.

Bu kriz durumunda, tansiyonun böylesine yükseldiği bir dönemde, Türkiye üzerine düşüncelerin büyük çoğunluğunun iyi niyetten yoksun, hesaplı ve kesinlikle Türkiye merkezli olmadığını farkediyoruz. Kimi Ortadoğu'daki otoriter rejimlerin ya da monarşilerin korkularından besleniyor, kimi İran'ın stratejik önceliklerinden kimileri de İngiltere ya da bazı batılı güçlerin bölgesel hesaplarından...

Yazının devamını özgün kaynağından okumak için tıklayınız

İbrahim Karagül / Yeni Şafak