Günümüzün sürekli değişen iş dünyasında, işyerleri ve çalışma şekillerinde çeşitli değişiklikler görülmektedir.

İşverenler, çalışanların lehine olacak değişiklikleri yaparken işçilerin onayını almaları gerekmez. Örneğin, işyerinde daha önce verilmeyen yıllık asgari ücret tutarında ikramiye verilmeye başlanacaksa, işçinin bu durum için onayı gerekli değildir.

Ayrıca, haftalık çalışma süresi 45 saatten 40 saate düşürülürken çalışanların kazanımlarında bir değişiklik olmazsa, bu durum temel çalışma koşullarında bir değişiklik olarak kabul edilmez.

Ancak, çalışma şartlarının işçi aleyhine değiştirilmesi söz konusu olduğunda, İş Kanunu gereğince belirlenen süreçlerin izlenmesi zorunludur. İşverenler, iş sözleşmelerinde, bu sözleşmelerin eki niteliğindeki yönetmelik veya protokollerde yer alan hükümlerde ya da işyerinde uygulama haline gelmiş çalışma koşullarında tek taraflı değişiklik yapamazlar.

Temel çalışma koşullarında önemli bir değişiklik yapılması, işçinin onayını gerektirir. İşveren, yapılacak değişikliği işçiye yazılı olarak bildirmeli ve işçinin altı iş günü içinde bu değişikliğe onay vermemesi durumunda, değişiklik hayata geçirilemez.

4857 sayılı İş Kanunu'nun 22. maddesi, çalışma koşullarında değişiklik ve iş sözleşmesinin feshine ilişkin hükümleri içermektedir. Bu maddeye göre, işçi tarafından yazılı olarak onaylanmayan ve işveren tarafından yazılı olarak bildirilmeyen değişiklikler geçerli sayılmamalıdır.

Eğer işçi, değişiklik önerisini belirtilen süre içinde kabul etmezse, işveren, değişikliğin geçerli bir nedene dayandığını ya da iş sözleşmesinin feshi için başka bir geçerli nedenin olduğunu yazılı olarak açıklamalı ve bildirim süresine uyarak iş sözleşmesini feshedebilir. Bununla birlikte, işçinin, yapılan feshin usulsüz olduğunu ileri sürerek dava açma hakkı bulunur.

İşveren, çalışma koşullarında esaslı değişiklikleri tek taraflı olarak hayata geçiremez. Ancak, işçi ve işveren karşılıklı anlaşarak bu koşulları her zaman değiştirebilirler.

Esaslı değişiklikler arasında, işçinin ücretinde azalma, sürekli olarak yaptığı işin değiştirilmesi, görev yerinin değiştirilmesi, sabit çalışma saatlerinin uzatılması veya yemek yardımı miktarının düşürülmesi gibi durumlar yer alabilir. Bu tür değişiklikler, işyerindeki iş sözleşmelerine, eklerine ve uygulamalarına göre farklılık gösterebilir.

Bu tür değişiklikler, işçi ve işverenin karşılıklı anlaşması ile yapılabilirken, işverenin tek taraflı olarak bu değişiklikleri yapması işyerindeki çalışma düzenini bozabilir ve çalışma barışını olumsuz etkileyebilir.