Ruhlarını şeytana satmış bir grup azınlık, acımasızca Gazze’yi yakıp yıkıyor. Aşağılık kavramının daha aşağısında bir kişiliğe sahip bu insanların dünyaya sundukları tek şey, kötülük.

Tertemiz yüzlü bebekleri fosfor bombalarıyla yakacak kadar alçalabilen bu varlıklar sadece Filistinlilerin değil, bütün insanlığın ortak düşmanı.

Bu sebeple Filistin davası sadece Arapların ya da Müslümanların davası değil, dünyanın her yerindeki insanlığını kaybetmemiş vicdan sahibi herkesin davası.

Halkların bunun farkında olması sevindirici bir durum.

Devletlerin engellemelerine rağmen bütün ülkelerin meydanlarına yayılan destek eylemleri, dini, dili, ırkı ne olursa olsun vicdan sahiplerinin bitmediğini göstermesi açısından umut verici.

Eylemleri küçümsememek gerek. İsrail’e ve arkasındaki güçlere karşı küresel bir intifadanın başlaması, bütün dengeleri değiştirir.

 Siyonistlerin kirli zihinlerine karşı yükselecek her ses, onların planlarını suya düşürecek, terörist eylemlerini geriletecektir.

Doğudan batıya ellerine Filistin bayrağı alarak işgale ve ölümlere direnen her insan bir kahramandır.

İnsanların siyasi ve ekonomik baskılara boyun eğmeden, algılara aldırmadan, mazlumların yanında durması alkışlanası bir tutumdur.

Soylu isyanların ve kararlı itirazların karşısında hiçbir güç duramaz.

Amerika’da İngiltere’de ve daha birçok yerde yapılan eylemlere yüz binlerce insanın katılması İsrail’in uzun ömürlü olmayacağının önemli bir göstergesidir.

Siyonistlerin terör saldırıları bütün dünyada bir uyanış başlatmıştır. Artık insanlar diğer hususiyetlerine göre değil, zalimin yanında duranlar ve mazluma destek olanlar diye anılmaktadır.

Avrupa meydanlarında siyasi görüşleri, dinleri, ırkları farklı olan vicdan sahiplerinin Gazze için ayağa kalkması bize İsrail tanklarına meydan okuyan 23 yaşındaki Amerikalı aktivist Rachel Corrie’yi hatırlatmaktadır.

İnsanlık tarihine eşsiz cesaretiyle geçen, vicdan ve adalet duygusuyla kendini buldozerlere siper eden o kahraman Rachel’i.

Gencecik yaşına rağmen portakal ağaçlarına bile düşman olan, başkasına ait evde oturmayı kendisine hak sayan, bütün kutsalları ayakları altına alan soykırımcılara karşı bütün insanlığın harekete geçmesi gerektiğini öğretmişti Rachel.

Şimdi meydanlarda milyonlarca Rachel var.

Devletler, reel politikalar, uluslararası dengeler ve ekonomik gösterge bahanesiyle sus pus olurken, Rachel’ler susmuyor, susturulamıyor.

Şehirleri evleri işgal edip, okulları, mabetleri ve hastaneleri yakanlara karşı vicdanını siper eden cesur yürekliler aynı Rachel gibi zihnimizi ve kalbimizi size işgal ettirmeyeceğiz diye haykırıyor.

Emperyalistlerin en büyük başarısı halkları elimizden bir şey gelmez  ne yapsak boş demeye ikna etmeleridir.

Rachel, egemenlere başkaldırarak işgale karşı durulabileceğini, herkesin elinden geleni yapması gerektiğini yiğitçe göstermiştir.

Biz ne yapabiliriz ki çaresizliğine sığınmadan, tehditlere aldırmadan, kendisine doğrultulan silahlardan korkmadan hayatını ortaya koyarak savaşmanın asaletini gelecek kuşaklara miras olarak bırakmıştır.

Bugün bir yanda konforlarından ve rahatlıklarından taviz verip meydanlara çıkmaya üşenen Müslümanlar varken, diğer yanda dini, dili, ırkı farklı ama zulme sessiz kalmayı zül sayan vicdanlılar var.

Gâvur kavramını yeniden ele almamız gerekiyor.  Bir siyasetçimizin deyimiyle gâvur, gayri müslime verilen isim değildir.  Bizim lügatimizde gâvur despota, zalime, insanlara karşı zulüm edene, emperyaliste verilen isimdir.

Gayrı Müslim olmasına rağmen Gazze için gözyaşı dökenlere gâvur demek haksızlık olur. Onlarla vicdan kardeşiyiz.

Gâvur, Müslüman ismi taşımasına rağmen Siyonistlere alkış tutanlardır.

Gâvur, İstanbul’da yaşamasına rağmen kalbi Tel Aviv’de atanlardır.

Gâvur Türk vatandaşı olmasına rağmen İsrail’e köpeklik yapanlardır.

Dünyanın her yerinde gâvura ve gâvurluğa karşı direnen Rachel’lere selâm olsun…

Mahmut Bıyıklı - Haber7