Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, kamuoyu araştırmaları üzerinden toplumun ve seçmenin nabzını tutmaya, başından beri önem verdiği biliniyor.

Politika belirlenirken, bazen politika değişikliğine gidilirken, söylem ve eylemlere yansıyacak şekilde anketlerden yararlanılıyor.  

Bir de şu var tabi:

Sağlıklı, bilimsel yöntemler üzerinden yürütülen anketlerin en önemli işlevi, trendleri yakalamak.  

Aylara sari olarak, gerçek bir trendi yakaladığınız zaman ve o trend içerisinde oylarınız azalıyor mu, artıyor mu, yoksa stabil bir yerde duruyor mu, bunları tespit edebildiğiniz zaman, anketler gerçek anlamda kıymet arz eder hale gelebiliyor.

Son dönemde yapılan ciddi anketlerin hemen tamamı, iktidar partisinin oylarının son 3 ay içerisinde yükseliş eğilimine girdiğini gösteriyor.

Bunun gerekçelerine dair de birkaç kelam edeceğiz ancak önce AK Parti’nin kendi anketlerinde durum nasıl, ona bakalım?

130 BİN KİŞİYLE YAPILAN ANKET, YÜKSELİŞ EĞİLİMİNİ RAKAMLARA YANSITTI

Parti çevrelerinden öğrendiğime göre, Temmuz ve Ağustos aylarında 130 bin kişinin katıldığı çok kapsamlı bir anket yapıldı.

Bu anketin sonucunda AK Parti’nin oyları kararsızlar dağıtıldıktan sonra yüzde 37 olarak bulundu.

Ancak oylardaki asıl yükseliş, devam eden dönemde sahaya çıkıldığında fark edildi.

Ve son ankette AK Partiye destek oranının (kararsızlar dağıtıldıktan sonra) yüzde 40 barajının üzerine çıktığı görüldü.

ERDOĞAN’IN OYLARI CUMHUR İTTİFAKININ TOPLAM OYLARININ ÜSTÜNDE

Bir parti yetkilisinden ilk defa duyduğum ve ilk defa yazı konusu edeceğim bir husus daha var.

O da şu:

Hatırlamak gerekirse, 2018 seçimlerinde AK Parti ve MHP’nin toplam oyları, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın aldığı yüzde 52,6 oranındaki oy toplamından % 1,1 oranında daha fazla çıkmıştı. (AK Parti + MHP = %53,7) 

Şimdiki anketler ise, Erdoğan’ın Cumhur İttifakı’nın toplam oylarından 2-2,5 puan daha fazla oy alabileceği sonucuna ulaşıyor.

Bu verinin nasıl bir okuması yapılabilir?

Şöyle bir cümle kurabiliriz:

Demek ki, desteklediği parti/siyasi eğilimi farklı olsa da, Erdoğan’ın işbaşında kalmasını isteyen başka kimseler de var bu ülkede.

En asgarisinden yüzde 3’lük bir oranın bir buçuk milyon oya tekabül ettiği ve 6’lı masada bulunan partilerden 4’ünün oylarının toplamından daha fazla olduğu düşünüldüğünde, bu bilgi daha değerli hale gelmiş oluyor.

Bunu da böyle dedikten sonra şöyle bir soruyu orta yere bırakmış olalım:

“Erdoğan’a asla oy vermem” diyenlerin oranının sürekli olarak yükseldiğini söyleyen muhalif araştırmacılar bu durum hakkında ne düşünürler acaba?

AK PARTİ’NİN OYLARININ ARTMASININ ARKASINDA YATAN ÜÇ TEMEL FAKTÖR

Nedir bu üç temel faktör?

Arka arkaya sıralayalım:

1-Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın dış politikada gösterdiği müthiş performans.

2-Enflasyonun yaz aylarında düşük bir seyir içinde olması.

3-Muhalefetin dağınık bir görüntü sergilemesi ve kararsız seçmene umut/güven verememesi

Erdoğan’ın dış politikadaki sonuç getirici hamlelerini, hem Doğu’da, hem Batı’da katıldığı uluslararası toplantılarda nasıl bir ilgi odağı haline geldiğini herkes gibi, televizyonlardan o görüntüleri izleyen seçmen de fark ediyor ve bu durum insanlar üzerinde pozitif bir etki bırakıyor.

Dünya’da Erdoğan’a Rusya/Ukrayna savaşını bitirebilecek tek lider gözüyle bakılıyor.

Bu durum tabi ki, Türkiye’nin prestijini artırdığı gibi sokaktaki her vatanseverin omuzlarını kabartıyor.

Burası böyle tabi ama ekonomi hala oy tercihlerini etkileyen birinci faktör olmayı sürdürüyor.

Bu durumda, ekonomide oy tercihlerini AK Parti lehine etkileyebilecek ne oldu sorusu gündeme gelebilir.

Şu oldu:

Temmuz, Ağustos ve Eylül aylarını kapsayan son üç aylık enflasyonun toplamı, yüzde 7 civarında oldu.

Bu şu demek:

İlk 6 ayda olduğu gibi, insanların, özellikle de sabit ve dar gelirlilerin sağ cebinden giren para sol cebinden çıkmamış oldu.

Enflasyon, önümüzdeki aylarda da düşük seviyelerde ilerlemeye devam ederse, bunun iktidar lehine bir sonuç üreteceği gün gibi ortada.

Bütün bunların üzerine, muhalefetin dağınık bir görüntü sergilemesini bir tespit; 6’lı masanın iki lokomotif partisi CHP ile İYİ Parti’nin liderleri arasında dışa vuran anlaşmazlıkların ise bir örnek olarak karşımıza çıktığı düşünüldüğünde, kamuoyu araştırmalarındaki bu son durumu yerli yerine oturtmak daha bir mümkün hale gelebiliyor.