Amaç ne? Amaç... Tren istasyonları... Havaalanları... Ya da diğer pek çok kamu alanında koşuşturma içerisinde olan insanların birkaç dakikalığına da olsa iç huzuru sağlamalarına yardımcı olmak.

En azından dua otomatının mucidi Oliver Strum böyle söylemekte... Aslında...

Olivier Strum 10 yıldır bu işin peşinde...

Düşünce aklındaymış ama bir türlü hayata geçiremiyormuş...

Şimdi bu düş gerçekleşti ve Karlsruhe'deki Sanat Merkezi'nde otomatın ilk denemeleri yapıldı.

Ayrıca bir süredir Berlin'deki Sophiens„len adlı sanat ve kültür evinin bahçesinde de bir dua otomatı bulunuyor.

Şimdilik belki çok geniş kitlelere ulaşamıyor ama hiç yoktan iyidir...

* * *

Dua-matik...

Dışarıdan bakınca otomatik vesikalık fotoğraf kabininden hiçbir farkı yok...

Fakat dua bir kez başladı mı, bu ruhani dünyanın insanı alıp başka dünyalara, geniş ufuklara alıp götüreceği düşünülüyor...

Dua-matik'ten beklenen bu...

* * *

İçeri girdiniz...

Sandalyeye iliştiniz...

Kırmızı perdeyi çektiniz...

Sizi şöyle bir ses karşılıyormuş:

"İyi günler. Dua otomatına hoşgeldiniz.

Şimdi çok sayıda dua arasından size uygun olanı seçebilirsiniz.

Ekrana dokunarak dininizi ve mezhebinizi seçiniz.

Hangi duayı istediğinize karar verdiğinizde parmağınızla dokunun ve dua başlayacak..."

* * *

Üstelik...

Dua-matik tüm insanlığa hizmet etme peşinde...

Çünkü...

Hint dilinden Arapçaya ya da Yunancaya kadar bütün bu dillerde dua var...

* * *

Ama gene de...

Bu "post-modern ibadet aracına" karşı...

Yanlış anlama ve ciddi şüpheler var...

Bir defasında gözleri görmeyen bir ziyaretçinin Dua-matik'i bir porno film kabini sanmasından söz etmiyorum...

Haberi okuduğum Deuthe-Welle sitesinde şöyle ağır bir eleştiri var:

"Burası bir porno kabini değil.

Tam aksine belki de burada cennet tacirliğinin modern bir biçimini görüyoruz.

Tıpkı 500 yıl kadar önce Katolik Kilisesi'nin yaptığı gibi!

Kilise belirli bir bedel karşılığında Katoliklerin tüm günahlarının bağışlanmasını ve cennete gitmelerini garanti ediyordu.

Ve 'madeni paranın sesi kutuda işitildiğinde, ruh Araf'dan dışarı fırlar' sözleriyle inananlar bağış yapmaya çağrılıyordu.

Özetle bir zamanlar, inananlar parayla ruhlarının refahını satın almak zorundaydı. Şimdi bu dua otomatıyla günahlardan arınma biçiminin teknoloji çağında geri dönüşünü mü yaşıyoruz acaba?

....Meksika'nın Yucatan bölgesine ait bir yağmur duasının bildiğimiz dualarla ne alakası var?

Ya da Scientology Tarikatı'nın Özgürlük Duası'nı yorumsuz şekilde vermek tehlikeli bir propaganda değil mi?"

* * *

Peki, Alman mucit ne diyor?

Oliver Sturm, eleştirilere şöyle cevap veriyor:

"Genel olarak ahlaki yöndeki itirazlar, dua dinlemek için para atmak zorunda olunmasıyla ilgili.

Bu bazıları tarafından dinsizlik olarak algılanıyor.

Bir başka itiraz ise duaların demokratik bir şekilde sunulması, hiyerarşik açıdan değil.

Fakat bazıları tarafından doğru olarak algılanmayacak hiçbir yol gösterici din yok.

Dizaynı bilerek mümkün olduğunca demokratik ve tarafsız görünecek şekilde yaptık." 

* * * 

Ben ise başka yerdeyim...

Diyelim ki "dua-matik" bize geldi ve yaygınlaştı...

Birinci sorum, "Anayasa Mahkemesi'ne dava konusu olur mu?"

İkincisi, Kurban Bayramlarında "dinsel inanç" hayvanlara eziyet haline dönüşmekten çıkar mı?

Üçüncüsü de...

Toplumu "cinnet getirmiş amatör kasap topluluğu" gibi görünmekten kurtarır mı?

Çünkü bayramın ilk iki günü sergilenen tablo maalesef hiç de iç açıcı değildi...