Hemen güney hattımızdan az içeride bulunan Türkleri çok iyi bildiğimiz söylenemez. Bugüne değin Kerkük Türklerini ki o da türkülerinden mütevellit bildiğimiz için tanır biliriz de Suriye Türklüğünü pek bilmeyiz, tanımayız. Son birkaç yıldır Bayır Bucak Türkleri, “MİT TIRLARI” meselesinde gündeme geldiği için tanınır olsa da Suriye’deki diğer Türk varlığı hakkında pek bilgi sahibi olduğumuz söylenemez.

Suriye’ye ilk Türkmen gruplarının gelişi 9.yy’da Tolunoğulları’ndan Ahmet Bey’in bölgeyi almasıyla ve idareyi ele geçirmesiyle başlar.

Suriye Türkleri yaklaşık bin seneden fazladır bölgede var olan, farklı bölgelerde yaşasalar dahi milli kimliklerini muhafaza eden, varlıklarını sürdürmek için ciddi anlamda mücadeleleri olan öz be öz kardeşlerimizdir.

ABD Dış İşleri Bakanlığının %1 olarak belirlediği Türk nüfusu yapılan araştırmalar ışığında gerçekte %7 oranındadır. Durum böyleyken ABD’nin ortaya koymuş olduğu Türkmen oranı hayli ilginç ve manidardır

 Suriye’deki Türk nüfusu oranının böyle farklı gösterilmesinin başlıca nedeni Esat rejiminin bütün tebaayı Arap kabul etmesinden ve Türk kimliğini reddetmesinden kaynaklanmaktadır.

Gerçekte ORSAM raporlarına göre Suriye’de 1,5 milyon Türkçe konuşan, 2 milyon da asimile olmuş yani Türkçe konuşmak yerine Arapça konuşmayı tercih etmiş- ki bu daha çok eğitim görmüş, üst tabakadaki şehirli kesimde böyledir-  toplam 3,5 milyon civarında Türk vardır.

Mesela, Halep Türkleri Gaziantep ağzıyla, Rakka Türkleri Urfa ağzıyla, Bayırbucak Türkleri ise Hatay ağzıyla konuşmaktadırlar. Bayırbucak Türklerine, Türkolog ve Tarihçiler daha çok Lazkiye Türkleri demektedirler.

Oğuz ve Kıpçak boylarının devamı olan Suriye Türklerinin yok sayılmasında ve seslerinin dünyada duyulmamasında vakt-i zamanında bu Türk varlığına yeterince ilgi göstermemiş olmamızın da etkisi büyüktür.

 Bir “Dış Türkler Bakanlığı” hayalimiz vardı, bir türlü gerçekleşmedi, şimdi bunun ne denli önemli ve zaruri bir ihtiyaç olduğunu yalın bir şekilde görüyoruz.

Nitekim bu ülkede Türk dediğinizde ya ırkçı, ya Turancı ya da ayrıştırıcı olursunuz her nedense! Mamafih başkaları ülke topraklarını bölme parçalama niyetine her türlü kavmiyetçiliği yapmakta kuşlar gibi hürdür!

Türk’ün kendine has böyle bir talihsizliği vardır!

Hem içeride hem dışarıda…

 Öyle ki Lazkiye Türklerine yardım götüren MIT tırlarını durdurup görevli polislerimizi etkisiz hale getirmeye çalışan içerideki hainlerimiz varken dışarıdakilere söyleyecek çok sözümüz olmasa gerektir!

Suriye’deki Türkleri yok da sayarlar, nüfuslarını görmezden de gelirler.

Suriye’de Türkler, bölgedeki üç etnik-mezhepsel grubun kuşatması ve baskısı altındadır. Düşman çok boyutlu ve çaresizlik diz boyu…

Şu an bölgede özellikle İran ve Rusya baş aktör pozisyonunda bölgenin kaderini yeni baştan düzenlemeye yönelik hummalı bir çalışmanın içerisinde olup bir nevi dünyaya meydan okumaktadırlar.

Evet, Türkiye de artık mutlaka bir şey yapmalıdır.

Belki de ilk aklımıza gelen şey Lazkiye bölgesinin ilhak edilmesidir!

Bunu milli mefkûrelerin tazyikiyle söylemek kolaydır lakin bölge maalesef neredeyse bütün dünyanın kuşatması altındadır.  Bu bölge dünya devlerinin sanal anlamda paylaştığı ancak henüz adını koymadığı bir sahadır.

Belki Türkiye Rusya’dan daha fazla söz hakkına sahip olmalıdır. Soydaşlarımızın varlığı bile başlı başına bir argümandır, güvenliğimiz, tarihi bağlarımız, Suriye’nin geçmişte bir Osmanlı vilayeti olduğu hususu gibi onlarca gerekçimiz vardır mamafih Rusya ile karşı karşıya gelme lüksümüz var mıdır, yok mudur noktasına geldiğimizde her şeyin alt üst olabileceğini görmek de hüzün veriyor insana…

Ancak;

Göz göre soydaşlarımızın bir ateş çemberinin içinde kalmasını da kabul edemeyiz, etmemeliyiz. Bu bizim için milli bir davadır, bu hususta bütün dünyada kınanacağımız bir durum varsa onu dahi yapmalıyız belki de…

Rusya kınandığı için Moskof’luğundan ne kaybetti?

Biraz da biz kınanalım, kınanmak güzeldir bazen…

Hatay’dan ötesi Lazkiye, ne olacak yani!

Meryem Aybike Sinan-haber7

meryemaybike@gmail.com

Twitter @aybikesinan