Mesela hayatınız boyunca gece ve gündüzünüzü katarak, helal haram gözetmeden biriktirdiğiniz mallarınızı, paranızı ne yapardınız? Katlarınızı, yatlarınızı, altınlarınızı, atlarınızı, arabalarınızı nereye, hangi rıhtıma çekerdiniz acaba?

Veya el etek öperek, birilerinin ayağına basarak, dalkavuk makamlarının bütün notalarını ezberleyerek aldığınız, her gece uykularınızın kaçtığı o mevki ve makamınızı, yanardöner koltuğunuzu, anınızı, şanınızı ve parıltınızı ne yapardınız? 

Ya sevdikleriniz?

Yarım gram zamanı bile esirgediğiniz, bir türlü işten güçten vakit bulamadığınız, bin türlü bahane ile yüz çevirdiğiniz, dünya telaşlarıyla kendinizi kandırdığınız yetmezmiş gibi kandırdığınız onca sevdiğinizi arar bulur muydunuz? Buna zamanınız olur muydu dersiniz?

Peki ya kalbini kırıp herc ü merç ettiğiniz insanları? Haklarına girip onları en olmadık zamanlarda sırtlarından vurduğunuz, ağlattığınız, üzdüğünüz, ahını aldığınız, hayatlarını perme perişan ettiğiniz, yıllarını ve umutlarını çaldığınız insanlara sizdeki haklarını helal ettirmeye gücünüz ve imkânınız kalır mı dersiniz? Velev ki vaktiniz kaldı diyelim o insanlardan helallik alabilir misiniz?

Erteledikleriniz var ya erteledikleriniz!

Son dakikada onlar için neler vermezdiniz, neler feda etmezdiniz oysa. İbadetleriniz, Allah'a kulluk noktasında yapmak isteyip de yapamadıklarınız, yapmadıklarınız, ihmal ettikleriniz, görmezden geldikleriniz, unuttuklarınız, erteledikleriniz bir bir resmigeçit yapmazlar mıydı akıl bandınızda! Bin pişmanlık ile zamana diş bilerdiniz herhalde, ah eder, af dilerdiniz, zamanınız kaldıysa şayet!

Ya bugün gerçekten kıyamet kopsaydı?

Yalandan maya/lananlara hergün kıyamet oysa!

Bir insan kıyametten niçin korkar acaba? Neden böylesi hezeyanlara kapılır, neden böylesi çılgınlıklar yapar? Bu dünyaya fazlasıyla bel bağlayanlar, imanı zayıf olanlar, dünyasevicileri için elbette “kıyamet” kelimesi başlı başına bir yok oluş, bir bitiştir, tükeniştir. 

Fırsat elde iken bir amel kazan

Gül cemalin bir gün solsa gerektir.

Zevkine aldanma tapma dünyaya

Dünya malı burda kalsa gerektir.

İnanan insan için kıyamet bir başlangıçtır oysa.

Ulu divanda yargılanmak, Mahkeme-i Kübra'da bu dünyada alacağı olan insanlardan hakkını almak, dünyada yaptığı iyiliğin de kötülüğün de karşılığını bulacağı bu diriliş gününde sonsuzluğun kapısı da açılmaz mı inanmış insana? Kıyamet demek ki bir son değil, gerçek varoluşun başladığı noktadır.

Bunu halk şairlerimizden Genç Abdal anlamış, bilmiş söylemiş de o kadar üniversiteler bitirmiş ama yalandan maya/lanmış aptalların bilmemesi ne ayıp, ne büyük utançtır bilene.

Yarın hakkın divanına varılır

Ruz-i mahşer günü sual sorulur

Günahı tartarlar mizan kurulur

Orda haklı hakkın alsa gerektir.

Bugün kıyamet kopsaydı ne olurdu?

Gerçek hayatımıza başlamış olurduk. Sürgün ülkeden asıl yurdumuza göçmüş, bir rüyadan uyanmış, hayallerden sıyrılmış, dünyada yapıp ettiklerimizin hasadını yapmış olurduk! Allah'a kulluk eden, ona sevgide, ibadette, ahlak ve fazilette kusur etmemiş insan için kıyamet dediğiniz nedir ki!

Allah'a kavuşmak değil midir?

Sözlerimizi şairimizin dörtlüğüyle noktalayalım:

Genç Abdal'ım Hakk'a yanık olana

İtikadı bütün sadık olana

Hakikatte Hakk'a âşık olana

Divanda şefaat olsa gerektir.

Muhabbetle kalınız.

Meryem Aybike Sinan- Haber7

meryemaybike@gmail.com