Dün gazetemizde yer alan Zekai Özçınar ve Habib Güler'in röportajı dikkatle okunmayı hak ediyor. CHP tek başına iç politikanın eksenini değiştirebilir. Bugüne kadar izlediği politikalarda köklü değişikliklere giderek siyasî yelpazeyi bütünüyle yeniden tanzim edebilir.

Nitekim Kılıçdaroğlu biraz çevresini toparlamış, siyasî hamle yapacak düzeye gelmiş, kendi sesini ve üslubunu yakalamış görünüyor. O kadar ki, Türkiye dış politikada değil ama iç politikada CHP üzerinden yeni bir rotaya giriyor.

Türkiye'nin dış politikada eksen kayması yaşadığını iddia edenler iki kısım. Birincisi dış politikayı mahalle kahvesinde tavlaya eşlik edecek bir muhabbet konusu olarak görenler. Bu üslup maalesef siyasî partilerin sözcülerine kadar çıktığı için, geniş bir karşılık buluyor. "Uluslararası ilişkilerde dostluklar, düşmanlıklar yoktur, sadece çıkarlar vardır." düsturu, kahvehanelerde kayan ekseni yerli yerine oturtmak için kâfi.

İkincisi ise dünya ölçeğinde reel politiğin farkında olan, ama olan-biteni çarpıtıp iç politika malzemesine dönüştürenler. Buradaki mantık ise "ABD, AK Parti hükümetinin elini-kolunu tutsun biz de birkaç tane vuralım" tarzına uyuyor. Cumhuriyet gazetesinin her gün ilk sayfasını bu mantığın somut delili olarak okuyabilirsiniz. Düne kadar "BOP'un eşbaşkanı" olan Başbakan bugün ABD çıkarlarına aykırı hareket etmekle suçlanıyor.

Aslında olan-biten her şey normal. Olan şey şu: Dış politika ile iç politika arasındaki çizgi belirsizleşiyor. Dış politikadan bahsedenler aslında evin içinden bahsediyor; içeriden bahsederken dışarıyı tanzim ediyoruz.

Türkiye'nin bugün Ortadoğu ülkelerinin hepsinde parti kurup seçime girse, tek başına iktidara gelecek bir başbakanı var. Bu bir eksen kayması değil. Türkiye kendi bölgesindeki ağırlığı ile, dünya terazisinde sıkletini artırıyor.Gerçeği anlamak için sorulacak bir soru: Neden sermaye kesimi eksen kaymasından şikâyet etmiyor?
 

Yazının devamına bu linkten ulaşabilirsiniz
Mümtaz'er TÜRKÖNE / Zaman