İstilacı bir barbar sürüsü gibi gelmişlerdi Anadolu’ya. Tam beş asırdır intikam duygusuyla beslenen, Konstantinopol’ün İstanbul olmasını asla hazmedemeyen yağmacı bir güruhtular. 1915’te Çanakkale önlerine geldiklerinde hedefleri, boğazı ele geçirip İstanbul’a ulaşmaktı. Anadolu’yu işgal etmek için söz verdikleri Yunan’ın yolu ancak böyle açılabilecekti. Tarihsel kinleri o kadar derindi ki, İngilizler Çanakkale’ye getirdikleri devasa savaş gemilerinden birisinin adını Agamemnon koymuşlardı.

Agamemnon Truva Savaşı’nda Anadolu’yu işgal eden Yunan (Miken) kralının adıydı. Yani İngilizler Yunan’a topraklarımızı vaat ederken dahi binlerce yıl önce yaşanan Yunan-Anadolu savaşına gönderme yapacak kadar sembolleri kullanıyorlardı. Fakat bu yarı mitolojik figürlerle besledikleri savaş makineleri ordumuzun imanla örülmüş seddi karşısında boğazın sularına gömüldüler. İngilizlerin Irresisteble ve Ocean; Fransızların Bouvet isimli savaş gemileri batırılırken, Agamemnon, Gaulois gibi gemiler ağır hasar alıp Çanakkale’yi terk ettiler. Agamemnon üç yıl sonra tüm topraklarımızın işgaline kapı aralayan Mondros Ateşkes Antlaşmasının imzalanmasına ev sahipliği yapacaktı.

TAKSİM’DE HÜZÜN

Bu destansı savaşta düşmanı bozguna uğratmış ancak diğer cephelerdeki mağlubiyetimiz sonrası 1918’de İngilizler, Fransızlar hatta Yunan askerleri İstanbul’un caddelerinde, azınlıkların coşkulu tezahüratları eşliğinde kurumla yürüyorlardı. Süleyman Nazif bu kara günü anlatırken “Fransız generalinin dün şehrimize girişi münasebetiyle bir kısım vatandaşlarımız tarafından yapılan gösteriler, Türk’ün ve İslam’ın kalbinde ve tarihinde sonsuza kadar kanayacak bir yara açtı” diyordu.

İşgal ordularının Taksim’de yaptığı bu yürüyüş Nazım Hikmet’i de derinden sarsmıştı. Şiirinde İstiklal Caddesi’ndeki bu çirkinliğe şahit olan Ağa Camii ile konuşan Nazım şöyle diyordu: “Bu imansız muhitte öyle yalnızsın ki sen, bir teselli bulurdun ruhumu görebilsen! Ey bu caminin ruhu: Bize mucize göster. Mukaddes huzurunda el bağlamayan bu yer / Bir gün harap olmazsa Türkün kılıç kınıyla, baştan başa tutuşsun göklerin yangınıyla!”

İstiklalimizin üzerinden geçen bir asır sonra adı geçen bu çilekeş meydanda Ağa Camii’nin hüzünlü yalnızlığını darbecilerle, işgalcilerin topraklarımızda uç veren şebekeleriyle kavga ede ede Cumhurbaşkanımız bitirdi. Şimdi adeta Müslüman Türk’ün “Bu mülkün sahibi sonsuza kadar benim” diyen nidası Taksim Camii ile yankılanıyor. İşte zafer böyle taçlandırılır.

ZAFER ANITLARI

Sömürgeci işgalcilere ikinci büyük tokat ise zamanın yöneticilerinin Batı’nın kiliseye çevrilme baskısına dayanamayarak müze yaptıkları Ayasofya’nın 86 yıllık esaretine son verilmesi oldu. Şimdi Batı’nın Yunan’a vaat ettiği İstanbul’un semalarında Ayasofya ezanı yükseliyor. İşte zafer böyle taçlandırılır.

Bugün Anadolu ve İstanbul’un muhafızı Çanakkale’de, zaferimizin 107. yılında Cumhurbaşkanımız tarafından dünyanın en uzun orta açıklıklı asma köprüsü hizmete girdi. Tıpkı İngilizler’in işgal ederken kullandığı ve mağlup olan sembolizmine nazire yaparcasına bu zafer anıtımızda da semboller var:  318 metrelik yüksekliği zaferin kazanıldığı tarih olan 3'üncü ayın 18'ini simgeliyor.

5.100 personel ve 740 iş makinesinin gece gündüz çalıştığı köprünün kulelerin üst kısmı Seyit Onbaşı'nın namluya sürdüğü her biri 75 ton ağırlığında, 20,5 metre yüksekliğinde 4 top mermisi şeklinde tasarlandı. Boğaz’da saatler süren ulaşımı 6 dakikaya indiren, devletimizin bu en büyük projelerinden birisini daha hayata geçirmek Erdoğan’a nasip oldu. İşte zafer böyle taçlandırılır.

DİRİLİŞ POSTASI