Türkiye 3 Eylül 2019 tarihinde terörle mücadele konusunda dünyayı yepyeni bir eylem türüyle tanıştırdı. Bu protesto eylemini gerçekleştiren ise bağrı yanık annelerdi. Çocukları kandırılıp PKK terör örgütünün ağına düşürülmüş, evlat hasreti canlarına tak etmişti. En iyi o anneler biliyordu ki bu işe aracılık yapan, PKK’nın siyasi uzantısı HDP’ydi. Bu yüzden eylemlerine Diyarbakır HDP binasının merdiveninde başladılar. Büyük bir hasretle çocuklarının gittikleri merdivenlerden sağ salim geri dönmesini beklemeye koyuldular. Bir kısmı bu süreçte evlat hasretini dindirmeye muvaffak oldu diğerleri ise o günü büyük bir özlemle bekliyor. Bu yüzden dört yıla yakın zamandır HDP’yi protesto ederek yuvalarından koparılan çocuklarını geri istiyorlar.

Bu, insanlık tarihinde eşine az rastlanır bir protesto eylemi ve inanıyorum ki bu tavır diri kalıp yaygınlaştıkça ülkemizde sosyal barışa yönelik terörün can damarı olabildiğince zayıflayacak, küresel baronların kirli emellerine kölelik yapan PKK terör örgütü bu süreçte tamamen tasfiye olacaktır. 

Dünyanın neresinde buna benzer bir olay yaşansa hemen her gün ajansların baş gündemine oturur, akan dereler durur ve bütün basın kuruluşları bu meseleyi gün atlamadan sür manşetten haber olarak geçmeyi sürdürürdü. Dahası insanlığın kadim belası terörün belini kırmaya yönelik elleri öpülesi annelerin inisiyatif aldığı böyle bir eylemin sayısız belgeseli çekilir ve canlarını hiçe sayıp bu yola çıkan anneler bütün dünyaya birer demokrasi kahramanı olarak lanse edilirdi.

Ne var ki mesele Türkiye’nin bekası, birlik- beraberliği olunca bütün dünya sus pus olmayı tercih ediyor.

Örneğin terör kendilerini hedef aldığında dünyayı ayağa kaldıran ve her fırsatta terörizme karşı olduğunu söyleyen Batı, mesele Türkiye olunca yüzsüzlüğün dibine vurarak teröristlere kol kanat germekten, onları saraylarında ağırlamaktan ve sokaklarını onların eylemlerine açmaktan geri durmuyor. Aynı şekilde sürekli örgüt listesini kabartarak terörizme karşı olduğunu deklare etmekle övünen ABD, mesele Türkiye olunca PKK gibi eli kanlı teröristlerle iş tutmaktan geri durmadığı gibi onları besleyip palazlandırmaya ve sürekli isim değiştirterek listeye takılmadan terör faaliyetlerini sürdürmelerine fırsat sunuyor.

Bütün bu iki yüzlülük ve terör seviciliğe rağmen bir avuç cesur yürekli anne yaz-kış demeden dört yıla yakın zamandır sabırla yürütüyor bu protestoyu. Onların bu soylu eylemi hem bunca yüzsüz çevrelere hem de PKK ile onun siyasi uzantısına yüzyılın en onurlu insanlık dersini vermeyi sürdürüyor.

Anneler nefes verdikleri toplumların ve içinde yaşadıkları asrın vicdanlarıdır.

Son yüzyılda toplumumuzun kaderi her türlü tehdit ve acının önünde aşılmaz dağ gibi duran cesur yürekli annelerin güçlü iradeleriyle şekillendi.

Son asrın başında dünya müstekbirlerinin bizi haritadan silmek için boğazımıza sarıldıkları Çanakkale’de tarihimizin en büyük destanlarından “Çanakkale Geçilmez”i yazdıran ruh, bu topraklarda yaşayan annelerin gencecik evlatlarını saçlarını kınalayarak vatan uğruna feda etme iradesi gösterdikleri yüce ruh değil miydi? O eli öpülesi anneler vatanımızın bekası söz konusu olduğunda el birliği ederek böyle bir inisiyatif alma ferasetinde bulunmasaydı millet olarak halimiz nice olurdu? Aynı şekilde kurtuluş savaşımızda Nezahat Onbaşı, Şerife Bacı, Halide Onbaşı, Halime Çavuş, Kara Fatma, Gördesli Makbule, Hafız Selman İzbeli, Tayyar Rahmiye, Çete Emir Ayşe ve benzeri anneler özgürlük ateşini tutuşturup kanıyla, canıyla harlamasalardı yeni çağa bağımsız bir şekilde yürüme şansımız olabilir miydi? O yüzden bu milletin kaderi dün olduğu gibi bugün ve yarın da vatan konusunda duyarlı annelerin bu güçlü iradeleriyle şekillenecektir.   

Birbirimize kenetlendiğimiz anlarda çağa yürüyen bir milletiz.

Bu millet terör belasından çok çekti. Yüzyılın kırılma noktalarında terör belası yüzünden sadece içe kapanıp vakit kaybetmekle kalmadı aynı zamanda geleceğe yönelik kurabileceği alt yapının büyük imkanlarını terörle mücadeleye sarf ederek yeni mayalanan asra yürüme fırsatını da geciktirmiş oldu. Öyle ki kırk yıldan bu yana ordumuzun içine çöreklenmiş ihanet şebekesinin 15 Temmuz hain darbe girişiminden sonra tasfiye edilmesinin ardından atılan hızlı adımlarla sınırlarımız bloke edilerek yurt içinde terör bitme noktasına getirilmeseydi neredeyse terörle yaşamanın milletimizin kaderi olduğuna toplum olarak ikna olacaktık.

Şimdi Türkiye Yüzyılı kapsamında kararlılıkla atılan resmi adımlara Diyarbakır annelerinin uzun soluklu sivil inisiyatifinin de eklenmesiyle terör belasından ilanihaye kurtulmanın tam vaktidir.

HDP binasının merdivenlerinde başlayıp çadıra ve sokaklara taşan bu protesto eylemi bazı anneleri evlatlarına kavuşturmakla sınırlı kalmayıp kısa zamanda bu halkaya yeni ailelerin eklenmesiyle tam bir sivil toplum inisiyatifi hüviyetine büründü. Çağın en cesur girişimi olan bu protesto eylemi dernekleşme gibi yeni hamlelerle daha da güçlenerek ülke sathına yayılmalı, bu sayede terörden canı yanan bütün toplumun ortak sesi haline gelmeli diye düşünüyorum. Böylece Çanakkale ve kurtuluş savaşında sırt sırta vererek kader birliği yaptığımız ve etle tırnak gibi birbirimizi bütünlediğimiz kardeşlerimizle aramızda bölücülük yapma gafletinde bulunan taşeron zihniyetlerin kirli hevesleri kursaklarında kalacak, ülkemiz dün olduğu gibi bugün de zor zamanlarında birbirine kenetlenmiş bir toplum olarak daha güçlü adımlarla yarınlara yürüyecektir.

Kalın sağlıcakla efendim.

Mürsel GÜNDOĞDU

murselgundogdu@gmail.com