11 Mart 2006…

Belgrad'da yayın yapan B-92 radyosu, 64 yaşındaki Slobodan  Miloşeviç'in kaldığı hücresinde ölü bulunduğunu duyurdu. 

Oysa Batı liderleri ne sözler vermişti. 

Büyük Arnavutluk Krallığının büyüsü gözlerini kör etmişti. 

Muhalifleri susturdu. Kendini Kaf dağının zirvesinde gördü. 

Ve sonunda… 

Katakulliyle kazandığı seçimler sonrası kendi halkı tarafından alaşağı edilince gözden düştü.

Yargılandığı savaş suçları mahkemesinde zaten kimse arka çıkmadı ama ölüsü de rağbet görmedi.

Fransa Dışişleri Bakanı “eceliyle öldü” dedi. Miloseviç’i “Balkan savaşlarının baş olmasa bile başlıca aktörlerinden biri'' olarak niteledi. 

Sonradan Cumhurbaşkanı koltuğuna kurulan dönemin Almanya Dışişleri Bakanı Frank-Walter Steinmeier, Miloşeviç’in geçmişe ait bir insan olduğunu söyledi. “İnsan hakları ihlalleri, çok sayıda kurban ve Balkan savaşlarıyla anılacak.” şeklinde ekledi.

Oysa bir zamanlar kimler el altından destek veriyorlardı kimler! 

Rus hükümeti, doktorlarının el uzatmaya hazır olduğunu belirtmesine rağmen “Beni Moskova’ya götürün” yalvarışı karşısında pek de oralı olmadı. 

Medeni(!) batının orta yerinde Müslümanların kanından akarsular oluşturan bir katili kimse sahiplenmek istemedi. 

Kullanılıp bir kenara atılmış paçavra gibiydi. 

“Kafamın içine beni çok yorgun düşüren sesler üşüşüyor. Bu, günden güne artıyor” diye dert yandığı biliniyordu. 

Acı çekiyordu. Hem de çok fazla…

Piyasada 20 Dolara satılması beklenen bir kitap yazacaktı. O da olmadı. 

Şimdilerde ise dünya, UCM Başsavcısının Netanyahu hakkında verdiği tutuklama kararını konuşuyor. İsrail Başbakanı umursamıyor. 

Bu aşamada pek bir şey çıkmaz ama işler her an tersine de dönebilir. 

Tel Aviv’deki kalabalık bir anda Netanyahu’yu “Z kuşağının Miloseviç’ine” çevirebilir. 

Kendisi hakkındaki her olumsuz eylemi “antisemitizm” diye yaftalayan zalim hükümdar gün gelir arkasına saklanacak bir tabir bulamayabilir. 

Batıya güven olmaz!

Bugün yüzünüze gülenler yarın bakarsınız en şedit düşmanınız olmuş. 

Ta ki o çok güvendiğiniz güçler arkanızdan çekilinceye kadar.

Bir varmış, bir yokmuş oluverir her şey.