Bu yüzden Saakaşvili yönetimi, Bağımsız Devletler Topluluğu (BDT)’nin yaramaz çocuğu kabul ediliyor.

Bu imajın nedenleri var elbet. Gürcistan AB ve ABD’ye yakın bir çizgi izliyor, NATO’ya yeşil ışık yakıyor, Rus askeri üslerini boşaltıyor. Kısacası “Büyük birader”i tanımayacağını, başka bir “Büyük birader” olan ABD’nin himayesinde bölgede belirleyici olacağını söylemeye çalışıyor.

Dün başlayan ve bir anda dünyanın gündemine oturan Rusya-Gürcistan çatışmasını bu fon üzerinde anlamaya çalışmakta fayda var. Öncelikle kısaca hatırlayalım: Gürcistan’ın Güney Osetya bölgesinde bir süredir ayrılıkçı hareketler güçleniyor. Bu hareketleri Rusya besliyor. Zaten bölge nüfusunun yüzde 90’ı Rus pasaportlu.

Ayrılıkçılar bir süredir Güney Osetya’nın başkenti Tshinvali’yi kuşatma altında tutuyordu. Gürcistan bu kuşatmaya son vermek için askerlerini bölgeye soktu. İşte savaş da böyle başladı.

Gürcistan’ın harekete geçmesine karşı çıkan Rus kuvvetleri dün sabah bölgedeki Gürcü köylerini ve bir karakolu bombaladı. Saldırı bununla da sınırlı kalmadı. Rus tankları Güney Osetya’ya girdi. Olimpiyatlar nedeniyle Pekin’de bulunan Rusya Başbakanı Putin, aynı nedenle Pekin’de olan ABD Başkanı Bush ile görüştükten sonra Gürcistan’ın saldırısının yaptırımı olacağını söyledi.

Kısacası dünya kendini dün bir anda bir savaşı izlerken buldu. AB liderleri ve BM, tarafların çatışmalara son vermesi çağrıları yapıyor. Bu çağrılar üzerine dün Gürcistan birkaç saatliğine ateşkes ilan etti ve sivillerin bu süre içinde bölgeden çıkmasını istedi. Ancak gerginlik sürüyor.

Aslında yaşananlar sürpriz değil. 10 yıldır sakin olan bölgedeki sukünet 2006’da Gürcistan’ın Rus Barış Gücü askerlerini sınır dışı etmeye başlamasıyla yeniden altüst olmuştu. O dönemde yükselen tansiyon Rusya ile ABD’nin Kafkasya üzerindeki nüfuz savaşı olarak yorumlanmıştı. Dolayısıyla zaten iki yıldır bölge diken üzerinde.

Güney Osetya Rusya ve Gürcistan’ın arasında, iki ülkenin gerginliklerinden beslenen, patlamaya hazır bir bomba gibi. Kendi başına büyük stratejik anlamı olmasa da Tiflis ve Moskova arasındaki güç savaşının ortasında kalması bakımından sembolik öneme sahip.

Rusya dünya sahnesinde süper güç olduğunu hatırlatmaya çalışıyor. Yani yine filler tepişiyor, çimenler eziliyor. Moskova’nın mesajı Gürcistan üzerinden direkt olarak ABD’ye. Tek kutuplu bir sistemde uzun süre rahatça at koşturan Washington’un özellikle son dönemde gittikçe güçlenen Rusya ve Çin yüzünden kral koltuğu tehlikede. Rusya, bölgede İran ile de yakınlaşarak enerji imparatorluğunu genişletiyor. Güney Osetya’da yürüyen tanklar da iki süper gücün gövde gösterisi.

Şener ayıp ediyor

Abdüllatif Şener AKP’den ayrılıp üniversiteye ders vermeye giderken birçoğumuz kararına şapka çıkarmış, efendice köşesine çekileceğini düşünmüştük. Ancak maalesef yanıldık. Şener de birçok siyaset virüsü kapmış meslektaşları gibi hırslarına yenildi. Ayrılık kararının gerekçelerinde samimi olmadığını gösterdi.

Önce AKP’nin kapatılma davası sürecinde yeni bir parti kuracağını söyledi. Bir hareket başlattı, Anadolu’yu dolaşmaya başladı. Şimdi de baktı parti kapanmayacak, kuracağı partinin de pek şansı yok, bu defa da eteğindeki taşları dökmeye karar vermiş.

Gazeteci Çiğdem Toker, Şener’in AKP ve ayrılık süreci ile ilgili anılarından bir kitap yapmış. Nehir söyleşi sonucu oluşan kitabın adı “Abdüllatif Şener, Adım da Benimle Beraber Büyüdü”. Kitapta Şener, Tayyip Erdoğan’ın partililere güven vermediğini iddia ediyor, ayrılık kararı aldığında “Parti zarar görür” cevabı ile karşılaşıp rencide olduğunu anlatıyor, parti içindeki kararların nasıl alındığından cumhurbaşkanlığı sürecinde yaşananlara kadar birçok sır veriyor.

Bu kitap ünlü siyasetçinin yeni parti söylentileri ile attığı köprülerin kökünden yıkılmasıdır. Keşke köprüleri atarken arkasını yakma dürtüsü ile hareket etmeseydi. O zaman siyasette istisnalar arasına girer, kıskançlık dürtüsü ile hareket etmediğini kanıtlardı. Ama olmadı. Sınıfta kaladı.

NAGEHAN ALÇI - AKŞAM

nagehan@nagehanalci.com