Bir ‘Kurban Bayramı’ daha ‘Hac ayına denk geldi’…

İslâm memleketinde yaşayıp da ‘İslâm’a bu denli yabancı benliklerin idrakte zorlanacağı zamanlardır bu günler…

Varsın onlar Kurbanı ve Haccı anlamasınlar…

Varsın onlar, ubudiyetin hazzını ve lezzetini, şekerin ve kebap edilmiş etin tatlarıyla karıştırsınlar…

Ne gam!

Kurbanın ve Haccın vesile olduğu ‘yakınlaşmayı’ gönül dudaklarıyla yudumlayanlar için hakikaten, ‘ne gam!’… 

Gamsız, kasvetsiz, kedersiz bayram günü tedailerinden buyurmaz mısınız?

Kurban:

Rabbimiz (C.C.)’in Hacc suresi otuz yedinci ayetinde; 

“Elbette onların etleri ve kanları Allah'a ulaşmayacaktır. Ancak O'na sizin takvanız erecektir. Onları bu şekilde sizin buyruğunuza verdi ki, size yolunu gösterdiğinden dolayı, Allah'ı tekbir ile yüceltesiniz. (Ey Muhammed!) Vazifelerini güzelce yapan iyilik sevenleri müjdele” diye buyurarak, bizlere, Zat-ı Ulûhiyetine yakınlaşma fırsatı tanıdığı bulunmaz bir kulluk nimetinin ete kemiğe bürünmüş hâli…   

Hz. İbrahim (A.S.)’in Rabbine en yakın olduğu anın tescil edildiği hadisenin diğer adı.

Hz. İsmail (A.S.)’in kulluk adına verdiği şerefli ve muhteşem imtihanın teslimiyetle taçlanması.

Hz. Hacer (R.Anha)’nın, hayatını defalarca feda edeceği ciğerparesini, Rabbi için bağrına taş basarak, şereflerin en büyüğüne yollarken kazandığı muhteşem kulluk payesinin kayıtlara geçtiği vakit.

Ve Efendimiz (S.A.V.)in hiçbir zaman terk etmediği, her vesile ile devam etmemizi emir buyurduğu, bu emir yahut tavsiyelerin, sadece inananların sırrına vâkıf olacaklarını ihsas eden ifadelerle yüklü olduğu sünneti…       

Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) anlatıyor:

Resûlullah (aleyhi’s-salâtu ve’s-selâm) buyurdular ki:

“Hiç bir kul, kurban günü, Allah indinde kan akıtmaktan daha sevimli bir iş yapamaz. Zira kesilen hayvan, kıyamet günü boynuzlarıyla, kıllarıyla, sınnaklarıyla gelecektir. Hayvanın kanı yere düşmezden önce Allah indinde yüce bir mevkie ulaşır. Öyle ise, onu gönül hoşluğu ile ifa edin.”

(Tirmizî, Edâhî, 1, (1493); İbn Mâce, Edâhî 3, (3126)

Ve Hacc:

"Lebbeyk Allahümme lebbeyk.

Lebbeyk lâ şerîke leke lebbeyk.

İnne'l-hamde ve'n-ni'mete leke ve'l-mülk, lâ şerîke leke."

Emret, kuvvet, kudret, ve mülkünde şeriki olmayan, yegâne güç ve kudret sahibi Allah’ım!..

Yüz binlerce Müslüman bu nidalarla ve yeri göğü inleterek, emrolundukları vazifeyi, nadide bir bahtiyarlık, muazzam bir onur ve şerefle itmam etti bu cennet kokulu günlerde.

Bu cennet kokulu günlerde; çatlayan dudaklar zemzemi nûş ederken, çoraklaşmaya yüz tutmuş kalpler ve gönüller, ‘yalnız O’na ibadet etme ve yalnızca O’ndan yardım dileme’ idrakinin müşahhaslaştığı, adeta nurdan bir heykele dönüştüğü, azim bir ibadetin huşusuyla telezzüz ettiler…

İman edenlerden müteşekkil muhteşem bir topluluk, “Lebbeyk Allahümme lebbeyk” nidalarıyla; dünyanın, ‘bir oyun ve bir eğlenceden ibaret olduğunu’, zalimlerin, zulmederek sadece kendilerine kötülük ettiklerini, inananların; eğer sahici bir iman üzereyseler, mutlak surette üstün olacaklarını, bu muazzam kalabalığın, bir nevi mahşer provası olduğunu ve o dehşetli günde adalet-i mutlakanın behemehâl tecelli edeceğini ilân ederek, yüzlerini Beytullaha sürüp, yine bu nidalarla kalplerini ve gönüllerini, zemzem misüllü ubudiyet ab-ı hayatıyla tathir ettiler.

Bir faninin, tüm hayatı boyunca yaşayabileceği bu en müstesna zaman dilimi, hayatın ‘an’a kilitlendiği demdir.

Yaşanmış ve yaşanacak olan binlerce hayat, bu harikulâde ‘an’ karşısında sadece ‘hiç’e tekabül eder. 

Bu ‘an’ı idrak edene/edebilenlere aşk olsun!

Hacları mübarek, sa’yleri mebrur olsun...

“İnsanları hacca çağır; yürüyerek veya incelmiş binekler üstünde (uzak yollardan) her derin vadiyi aşarak sana gelsinler.” (Hacc Suresi, 27)

Gönülleri titreten bu emre icabet edip uzak/yakın yolları, vadileri aşanlara helâl olsun.

Bayramınız mübarek olsun…